بررسی وضعیت کم فضای سبز درختی مناطق شهری مشهد و امکان توسعه آن با استفاده از gis

به علت فقدان برنامه ریزی جامع در سطح کشور، کاربری فضای سبز با مشکلات متعددی همچون کمبود سرانه ، توزیع و مکان گزینی نامناسب و عدم پیش بینی چنین فضاهایی در سطح شهرها مواجه شده است. در این تحقیق در بخش اول،سرانه ی فضای سبز درختی شامل پارک های درختکاری شده، بوستان ها و مجتمع های درختی قابل استفاده برای عموم در مناطق مختلف شهر مشهد با استفاده از تصویر ماهواره ای محاسبه شد و مناطق از نظر این سرانه اولویت بندی شدند. نتایج نشان دادمنطقه ی 3 دارای کمترین سرانه ی فضای سبز درختی است. در بخش دوم مکان یابی پارک های جنگلی شهری با درنظر گرفتن معیارهای مکان یابی در جنبه های تفرجی، اکولوژیکی و ساختاری در منطقه ی 3 انجام گرفت. ابتدا لایه های اطلاعاتی معیارها تهیه و سپس با استفاده از توابع مختلف فازی، استانداردسازی شدند. نقشه های استانداردسازی شده با روشwlcو با اعمال وزن هر معیار که ازطریق تحلیل سلسله مراتبی (ahp)بدست آمده است، با هم تلفیق شدند. نقشه های حاصل، شایستگی زمین های منطقه 3 و مناسب ترین مکان ها برای احداث پارک جنگلی شهری را نمایش می دهند. نتایج نشان داد کاربری های بایر و کشاورزی به دلیل سهولت تبدیل به پارک جنگلی شهری و مناطق نزدیک تر به هسته ی شهری، به دلیل همجواری با کاربری های مختلف مسکونی، آموزشی، گردشگری و تفریحی و همچنین قابلیت ایجاد مرز و حریم و بهبود کیفیت مناطق شهری و نزدیکی به منابع آلودگی هوا و آلودگی صوتی شایستگی بالایی برای ایجاد پارک جنگلی شهری دارند. از نتایج این پژوهش می توان در طرح های آتی و برنامه ریزی های مربوط به احداث فضای سبز شهری با توجه به معیارها و پتانسیل منطقه استفاده نمود.