جایگاه تئوری میدان تصادفی در محاسبه ظرفیت باربری پی های سطحی در مقایسه با روش های کلاسیک

محاسبه ظرفیت باربری پی ها به عنوان یک مسئله کلاسیک در مکانیک خاک مطرح می باشد که مبتنی بر روش های تعادل حدی، تحلیل حدی و حوزه تنش می باشد. با این حال این روش ها به دلیل استفاده از فرضیات ساده کننده ای مانند همگنی خاک زیر پی، از مدلسازی توزیع واقعی پارامترهای رفتاری خاک عاجز می باشند. در مصالح ژئوتکنیکی به دلیل ماهیت شکل گیری آنها نا همگونی در پارامترهای رفتاری به عنوان مشخصه ای اجتناب ناپذیر و بارز مشهود می باشد. ناهمگونی اعم از ناهمگونی لایه بندی و ذاتی در نهشته های طبیعی منجر به بروز رفتارهای متفاوت با آنچه در شرایط ایده آل همگن انتظار می رود، می گردد. این پایان نامه به بررسی اهمیت توزیع فضایی در تحلیل مسئله ظرفیت باربری خاک های چسبنده ی زهکشی نشده و همچنین خاک های چسبنده اصطکاکی با استفاده از تئوری میدان تصادفی می پردازد. بدین منظور، روش شبیه سازی مونت کارلو در کنار تئوری میدان تصادفی و با استفاده از برنامه تفاضل محدودflac2d برای تحلیل ظرفیت بابری خاک ناهمگون بکار رفته است. پارامتر های مورد بررسی در این مطالعه پارامترهای مقاومتی خاک اعم از چسبندگی و زاویه اصطکاک داخلی می باشند. در انتها نتایج تحلیل های حاصل با نتایج حاصل از روش های کلاسیک که مبتنی بر فرض همگنی خاک می باشند، مورد مقایسه قرار می گیرند. با در نظر گرفتن ناهمگونی پارامترهای مقاومتی خاک اختلاف چشمگیری بین مقادیر ظرفیت باربری در حل های کلاسیک و روش مبتنی بر تئوری میدان تصادفی بوجود می آید و این نکته مبین عدم دقت نتایج حاصل از تحلیل های کلاسیک برای خاکهای با تغییر پذیری بالا است. در نتیجه عدم منظور کردن تغییر پذیری خاک در طراحی های سنتی منجر به تخمین بیش از حد ظرفیت باربری پی های سطحی و در نتیجه طراحی های نادرست و غیر مطمئن می باشد.