بررسی کیفیت نوا و فضا در جهت تعامل بین معماری و موسیقی (مرکز گفتمان نوا، تهران)

زیبایی جاذبه ای است ازلی،که هنر،پل ارتباط بین آن و انسان است.همه هنرها فضایل خاص خود را دارند و باید دانست که این فضایل تا حدود زیادی مربوط به جذب حضور آنها است.اما در این میان معماری و موسیقی تنها هنرهایی هستند که ما را با همه موجودیت انسانی مان در بر می گیرند و افکار ما را تماماً به مفاهیمی ماورای خودشان متوجه می سازند.گویی رسالت آنها این است که یکی پیدایش جهان هستی را به ما یادآوری کند و دیگری هماهنگی و تعادل آن را.چنانچه به معماری و موسیقی به عنوان مقوله هایی بنگریم که معناها و اندیشه هایی که درونشان نهفته است، هم بر فضا و هم بر بازیافته ها و بر گرفته هایی مستقیم و غیر مستقیم از فضا موثر است،شناخت فضا،پیش از شناخت این دو هنر،اهمیت پیدا می کند.فضا از این دیدگاه،گستره ای است فراگیر چونی های گونا گون که همزاد و همراه با اندیشه ها و پندارهای آدمیان،در هر مکانی رنگ و حالی خاص پیدا می کند و دارای توان ارزشی متفاوتی می شود.فضاهای معماری با در بر گرفتن ارزش های متعالی،فرهنگ جدیدی در زندگی انسان ها به وجود می آورند. از این طریق معنایی که فضا و ویژگی های کالبدی آن به شخص القا می کند؛کیفیت حضور در فضا را تعیین می نماید.این کیفیت که همانا جوهره و هدف تحقیق پیش رو را تشکیل می دهد،از مفاهیمِ فرازمان و مکانِ برآمده از تعامل نوا و فضا برخواسته و از طریق نظم دهی خلاق فضا عاید گشته است و سبب یادآوری معانی واجد ارزش و دستیابی به هویت برای افراد می گردد.بی تردید در عصر حاضر،توجه معماران به کیفیت فضاها و محیط های ساخته شده،افزایش یافته و نقش طراحی به عنوان ابزاری برای پاسخگویی به نیازهای انسانی اهمیت بیشتری پیدا کرده است. از این رو باید فعالیت های تحقیقاتی به گونه ای هدایت شود تا بتوان از منظری دیگر به معماری و خلق فضا نظر کرد و وارد عرصه هایی نو در ادراک،دریافت و طراحی فضاهای معماری امروز شد.بررسی تعامل نوا و فضا،به همراه تحلیل هایی که از ابعاد فرازمان و مکانِ آن به عمل آمده،با هدف ارائه طرحی واجد عناصر معنایی،موازی با نیازهای انسان امروز و همنوا با جریان جهانی شدن انسان گام بر میدارد.پایان نامه حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی به بررسی تعامل بین معماری و موسیقی پرداخته،کیفیت فضا را با رویکردی فرازمان و مکان در تعامل با نوا تحلیل می نماید.با ارائه نمونه های جهانی و طرح رویکردهای فراهویتِ برآمده از تعامل نوا و فضا،در آنها،اصول و معیارهای طراحی بیان می گردد که مشتمل بر سه مفهوم سوی،حضور و وحدت می باشد.این مفاهیم به همراه معانی مرتبط با خود،پایه و اساس طراحی را تشکیل می دهند و از نتایج حاصل در طراحی یک مرکز فرهنگی-یادمانی-موسیقایی(مرکزگفتمان نوا) سود می جوید.