ارزیابی و مقایسه حسگرهای مختلف رطوبت خاک و بررسی حساسیت نانو اکسید تیتانیوم به رطوبت هوا

رطوبت خاک یکی از پارامترهای مهم و تعیین کننده رفتار خاک در پروژه های آب و خاک و منابع طبیعی است. در واقع برای مدیریت و برنامه ریزی های آبیاری، اندازه گیری مداوم رطوبت خاک الزامی است. برای اندازه گیری رطوبت خاک روش های مختلفی وجود دارد که به طور کلی می توان آن ها را به دو دسته مستقیم مانند روش وزنی و غیر مستقیم مانند نوترون متر، بلوک گچی، تانسیومتر، تتاپروب، روش استفاده از اشعه گاما، tdr و... تقسیم بندی نمود. اندازه گیری رطوبت با استفاده از روش های متداول دارای معایب و محدودیت هایی می باشد، از جمله می توان به وقت گیر بودن و یا پرهزینه بودن آن ها اشاره کرد. به نظر می رسد برای کاهش محدودیت این روش ها بتوان از روش های جدیدی برای اندازه گیری رطوبت در خاک استفاده کرد. نظر به اینکه نانو تکنولوژی با کنترل مواد در ابعاد نانومتری، دست به ابداع وسائل و روش های نوین در جهت رفع مشکلات بشر و رسیدن او به هدف هایش زده، لذا در این تحقیق امکان سنجی به کارگیری فناوری نانو در اندازه گیری رطوبت هوا نیز مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور رطوبت خاک در شرایطی یکسان با استفاده از انواع مختلف دستگاه های اندازه گیری رطوبت اندازه گیری شده و نتایج با روش شاهد (روش نمونه گیری وزنی) مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزارهای مختلف آماری از جمله minitab،dmm data processor و excel صورت گرفت که نتایج نشان داد مدل های رگرسیونی برازش داده شده در مورد سنسورهای رطوبت سنجی خاک، دقت بالایی داشت. همچنین ماده ی نانویی از جنس اکسید تیتانیوم برای اندازه گیری میزان حساسیت به بخار آب (رطوبت هوا)، تهیه شد که نتایج آن نیز نشان دهنده حساسیت بالای این مواد نسبت به بخار آب بود. کلمات کلیدی: رطوبت، سنسورهای رطوبت سنجی خاک، نانو سنسور، مقایسه ی سنسورهای خاک