تأثیر تمایزیافتگی خود، ترس از صمیمیت، و اضطراب بر رضایت زناشویی و رضایت جنسی افراد مبتلا به نارساکنش-وری جنسی با توجه به نقش تعدیل کنندگی ارتباط جنسی

زمینه و هدف: هدف این پژوهش شناسایی میزان تأثیر تمایزیافتگی، اضطراب و ترس از صمیمیت بر رضایت زناشویی و رضایت جنسی با توجه به نقش تعدیل کنندگی رضایت ارتباط جنسی در افراد مبتلا به نارساکنش وری جنسی بوده است. روش و ابزار: طرح این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای و مدل سازی معادلات ساختاری بوده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل زنان و مردان متأهل شهر تهران بود که در سال 1391 به کلینیک سلامت خانواده دانشگاه شاهد به منظور مشاوره و درمان نارساکنشی های جنسی مراجعه کرده بودند. از این جامعه تعداد 118 نفر (39 نفر زن و 79 نفر مرد) به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند. تحلیل داده های تحقیق بر اساس روش معادلات ساختاری amos انجام شد. نتایج: نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که ارتباط جنسی بالاترین میزان تبیین را برای رضایت جنسی و سپس برای رضایت زناشویی دارد. به همین ترتیب، تمایزیافتگی نیز به طور مستقیم پس از ارتباط جنسی بیشترین میزان تبیین را برای رضایت جنسی و زناشویی دارد. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد ارتباط جنسی و کیفیت آن در مبتلایان به نارساکنش وری های جنسی برای ایجاد رضایت جنسی و رضایت زناشویی نقش مهمی را به عنوان تعدیل کننده در بین متغیرهای تمایزیافتگی، ترس از صمیمیت و اضطراب ایفا می کند. هر چند پژوهشهای آتی در مورد بیماران با تشخیص یک نارساکنشی جنسی، بیشتر می تواند ابعاد تازه ای را نمایان سازد.