بررسی میزان همدلی کارآموزان ، کارورزان و دستیاران دانشکده ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اراک با بیماران و مقایسه ی آنها با یکدیگر در سال 92- 1391

"همدلی (empathy) به درک احساسات و تجربیات افراد دیگر از طریق قرار دادن خود به جای دیگران گفته می شود". همدلی یکی از کیفیات شخصیتی است که در مهارت های پزشکی از اهمیت بسیاری برخوردار است و در سیستم های بیمار محور جزء پایه ای ساختار درمانی به شمار می رود.با توجه اهمیت همدلی در تشخیص، درمان و پیش آگهی بیماری ها و توجه به این نکته که تا کنون تحقیقی در زمینه ی بررسی میزان همدلی پزشک و بیمار از مقاطع تحصیلی پایین تا مقاطع بالاتر در ایران انجام نشده است ، لذا در این مطالعه. میزان همدلی دستیاران ، کارورزان و کارآموزان دانشکده ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اراک با بیماران تعیین و مقایسه شد. مواد و روش ها : در این مطالعه که از نوع مقطعی- تحلیلی بود 215 نفر از دستیاران،کارورزان و کارآموزان دانشگاه علوم پزشکی اراک شرکت کردند و از پرسشنامه ی جفرسون ویژه ی همدلی برای سنجش میزان همدلی افراد استفاده شد. سپس کلیه ی اطلاعات با استفاده از نرم افزارآماری spss 16 و بهره گیری از تست های آماری chi2 و student-t test و anova تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : در این مطالعه میانگین نمره ی همدلی کل افراد 98.08 بود. میانگین همدلی در کارورزان کارآموزان و دستیاران با یکدیگراختلاف آماری معنی داری نداشت)0.685(p=.در گروه کارآموزان میانگین نمره ی همدلی خانم ها بیشتر از آقایان بود واختلاف معنی دار آماری بین آنهاوجود داشت(0.03=p). بین نمره ی همدلی افراد و وضعیت تاهل، سن، سالهای دستیاری، سابقه ی کار با مدرک پزشکی عمومی دستیاران، ماههای کارورزی و سالهای کارآموزی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. 67.4% از افراد شرکت کننده نیز تشکیل کلاسهای آموزشی همدلی را در جهت افزایش میزان همدلی با بیماران موثر دانستند. نتیجه گیری: میانگین نمره ی همدلی دانشجویان و دستیاران دانشکده ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اراک پایین تر از میانگین آن در مطالعات مشابه داخلی و خارجی بود و با افزایش سالهای تحصیل تغییری در میزان آن ایجاد نشد. برگزاری کارگاهها و کلاسهای آموزشی جهت افزایش و تقویت میزان همدلی دانشجویان با بیماران ضروری به نظر می رسد.