مقایسه عملکرد مهاربندهای هم مرکزمعمولی، با لقی و بدون لقی اولیه در قاب خمشی

با توجه به روند رو به رشد مقاوم سازی ساختمانها در دهه های اخیر ، مقاوم سازی ساختمانهای با قاب خمشی با استفاده از مهاربندهای هم مرکز، یکی از روشهای مرسوم می باشد. مهاربندهای هم مرکز با وجود سختی مناسب، از لحاظ جذب انرژی و شکل پذیری عملکرد ضعیفی دارند و زمانی که در قابهای خمشی جهت مقاوم سازی بکار می روند به علت عملکرد نامطلوب در جذب و استهلاک انرژی؛ شکل پذیری سازه را کاهش می دهند. از جمله روشهایی که جهت افزایش میزان جذب و استهلاک انرژی در مهاربندهای هم مرکز بکار رفته، ایجاد لقی اولیه در انتهای مهاربند هم مرکز است. در این پایان نامه اتصال لقی در قاب خمشی مهاربندی مورد مطالعه قرار گرفته است و با استفاده از نرم افزار6.11 abaqus مدلسازی شده است مدل های مورد استفاده در این پژوهش به صورت قاب خمشی مهاربندی با و بدون لقی می باشد. قاب ها یک دهانه و یک طبقه بوده بطوریکه ابتدا با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی با پالس مصنوعی از نوع سینوسی ، لقی بهینه مهاربند بدست آمده است. سپس کلیه قاب ها تحت تحلیل استاتیکی غیر خطی قرار گرفته است. به منظور بررسی رفتار لرزه ای قابها؛ پارامترهای لرزه ای، ضریب رفتار و استهلاک انرژی کلیه قاب ها، محاسبه شده است. نتایج نشان می دهد، که ایجاد لقی در مهاربند ضمن افزایش میزان جذب انرژی و مقدار ضریب رفتار قاب خمشی مهاربندی، باعث به تعویق افتادن کمانش مهاربند و در نتیجه استفاده حداکثری از ظرفیت خمشی قاب شده است.