توسعه یک مدل زنجیره تأمین برای حداکثر کردن دسترسی پذیری در سیستم-های با خاصیت افزونگی

سطح دسترسی پذیری در صنایع بزرگ و استراتژیک مانند پالایش گاه ها، صنایع نظامی و نیروگاه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مدیران این صنایع به دنبال حداکثر کردن میزان دسترسی پذیری سیستم و قابلیت اطمینان تجهیزات می باشند. خرابی تجهیزات و قطعات در چنین سیستم هایی اجتناب ناپذیر است؛ یکی از راه-های کاهش زمان توقف سیستم هنگام خرابی، استفاده از موجودی قطعات یدکی می باشد، تا زمان دسترسی به قطعه یدکی در هنگام نیاز حداقل شود. در تحقیق حاضر، یک سیستم ساده k-out-of-n با قطعات یکسان در نظر گرفته شده که دارای نوع خاصی از افزونگی می باشد؛ به این صورت که با خرابی هر قطعه، سیستم متحمل هزینه کمبود شده، تا جایی که افزایش تعداد خرابی تجهیزات، منجر به توقف سیستم شود. کیفیت قطعات یدکی، متمایز با کیفیت قطعات روی سیستم در نظر گرفته شده اند. هدف این تحقیق، تعیین کیفیت و تعداد قطعات یدکی می باشد، به نحوی که اهداف هزینه ای یا دسترسی پذیری سیستم تأمین گردند. مسأله مورد نظر با استفاده از دو رویکرد درخت احتمال و زنجیره مارکوف مدل سازی شد. تعدادی سیستم با پارامترهای مختلف و مناسب با مدل ارائه شده طراحی شد و سپس با استفاده از مدل های ارائه شده، این سیستم ها مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل تحلیل شدند. تعداد قطعات یدکی بهینه برای حداقل کردن هزینه کل سیستم و یا حداکثر کردن میزان دسترسی پذیری محاسبه شد. تعیین کیفیت و تأمین کننده قطعات یدکی نیز از خروجی های مدل مذکور می باشد. می توان از نتایج تحقیق حاضر در پژوهش های آتی، برای نزدیک تر کردن مسأله مطرح شده به حقایق موجود در صنعت استفاده کرد.