ارزیابی و پیش بینی وضعیت فضای سبز شهری با استفاده از مفاهیم بوم شناسی سیمای سرزمین (مطالعه موردی: مشهد- سال های 2010- 2040)

چکیده فضاهای سبز شهری بخش مهمی از اکوسیستمهای شهری هستند که بسیاری از خدمات محیطزیستی و اجتماعی را که به کیفیت زندگی در شهرها کمک میکند، ارائه میدهند. هدف از این پژوهش معرفی یک روش مفید، موثر و کارآمد برای شناسایی فضاهای مناسب برای توسعه فضای سبز در مناطق شهری به منظور حفظ تعادل محیطزیستی و پیشبینی وضعیت فضای سبز شهر مشهد در سال 2040 است. این پژوهش به معرفی یک برنامه برای توسعه فضای سبز در مناطق شهری از طریق:(1)تجزیه و تحلیل تناسب زمین بر اساس سیستم اطلاعات جغرافیایی بااستفاده از روش ارزیابی چند معیاره (2)کمیت فضای سبز بر اساس روش آستانه عامل ؛ اکولوژیکی برای حفظ تعادل محیطزیست با استفاده از نرمافزار محاسبه ردپای کربن 0 و (3)استفاده از اصول بومشناسی سیمای سرزمین، در سازماندهی فضای سبز در مناطق شهری با استفاده از نرم افزار fragstats ، پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که بسیاری از فضاهای سبز 12 مترمربع سرانه / موجود شهر مشهد برای توسعه مناسب است. با این حال، به نظر میرسد که 15 فضای سبز برای حفظ تعادل محیطزیست به اندازه کافی نیست. بنابراین، شهر مشهد برای ایجاد تعادل در مرکز شهر و سایر مناطق نیازمند نگهداری فضاهای سبز مناطق اطراف شهر و توسعه آن ا حدود 171370 هکتار است. همچنین، در این پژوهش تغییرات شهر مشهد تا سال 2040 با استفاده از روش رگرسیون لجستیک مدلسازی شد و نقشه مکانهای فضای سبز احتمالی شهر مشهد برای سال 2040 نیز بدست آمد. نتایج نشان داد که فضاهای سبز پیش بینی شده مناسب با استفاده از ارزیابی چند معیاره با موقعیتهای پیشبینی شده توسط رگرسیون لجستیک برای سال 2040 مطابقت دارد. کلمات کلیدی: اصول بومشناسی سیمای سرزمین، تجزیه و تحلیل تناسب زمین، رگرسیون لجستیک، تعادل محیطزیست، نرمافزار محاسبه ردپای کربن، fragstats