بررسی تغییر شکل کشسان: (1) پلیمر با قابلیت چسبندگی به یک سطح و (2) غشا با قابلیت چسبندگی به یک سطح و یک ذره ی استوانه ای

اجسام زیستی از قبیل dna و غشا می توانند به واسطه ی برهمکنش با سطوح (زیستی یا مصنوعی) چسبان تغییر شکل دهند. در حالت کلی، می توان پیکره ی تعادلی این اجسام زیستی را با استفاده از نظریه ی عمومی کشسانی و چسبندگی سطوح، مورد مطالعه قرار داد. پارامترهای فیزیکی سیستم عبارتند از: سختی خمشی، سختی کششی و همین طور چسبندگی بین سطوح. از آنجایی که افت وخیز گرمایی نقش بسیار مهمی را در سیستم های زیستی بازی می کند، توصیف نظری سیستم مفروض با استفاده از مطالعه ی تغییرات موضعی آن می تواند مفید باشد. در این پایان نامه یک مدل دینامیکی برای تغییر شکل های کشسان پلیمر و غشا در اثر چسبندگی به سطوح چسبان با استفاده از خصوصیات کشسانی آنها و با در نظر گرفتن دینامیک چسبندگی بین سطوح ارایه می شود. در این روش، پس به دست آوردن انرژی موضعی و وردش گیری از آن، روابط بازگشتی مناسبی به دست می آیند که به کمک آنها می توان پیکره ی پلیمر و غشا را در فضا معلوم کرد. با ارایه ی چنین مدل دینامیکی برای سیستم و با استفاده از شبیه سازی به روش مونته کارلو مسایل زیر بررسی شده است: بررسی تغییر شکل کشسان: 1- پلیمر با قابلیت چسبندگی به یک سطح و 2- غشا با قابلیت چسبندگی به یک سطح و یک ذره ی استوانه ای