اثر محافضتی عصاره گل همیشه بهار بر کبد جوجه های گوشتی درگیر شده با تتراکلریدکربن

این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح مختلف عصاره روغنی گل همیشه بهار بر عملکرد، ویژگی های لاشه، فراسنجه های خون، سیستم ایمنی و کبد جوجه های گوشتی طی یک دوره 42 روزه انجام گرفت. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک طرح کاملاَ تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار و 10 پرنده در هر تکرار مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه کنترل منفی (فاقد افزودنی عصاره گل همیشه بهار و تتراکلریدکربن)، کنترل مثبت (تتراکلریدکربن(یک میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن) و سه تیمار دیگر شامل سطوح 150، 300 و 450 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی عصاره گل همیشه بهار به همراه تتراکلریدکربنبود. از روز 21 تا 30 آزمایش، هر دو روز، تتراکلریدکربن به عنوان عامل درگیرکننده ی کبد، به صورت داخل صفاقی و در طول این مدت به گروه کنترل منفی یک میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن محلول کلرید سدیم 9/0% تزریق شد. در 28 روزگی دو قطعه از هر تکرار انتخاب و محلول srbc داخل سینه تزریق شد. برای بررسی پاسخ ایمنی اولیه و ثانویه، هفت و 14 روز بعد از تزریق srbc(35 و 42 روزگی) خون گیری انجام شد. جهت بررسی برخی ویژگی های لاشه در 33 و 42 روزگی یک قطعه از هر تکرار انتخاب شد و خون گیری و کشتار صورت گرفت.در این مطالعه سطوح مختلف عصاره گل همیشه بهار و تتراکلریدکربن عملاً اثر قابل توجهی روی مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک پرنده در کل دوره نشان ندادند.فراسنجه های خون (بیلی-روبین، کلسترول، تری گلیسرید، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلانین آمینوترانسفراز) که در اثر تزریق تتراکلریدکربن، سطح شان در خون افزایش یافته بود، عصاره گل همیشه بهار توانست اثرات منفی ناشی از این ماده سمی را تقلیل دهد. در 33 و 42 روزگی وزن نسبی سینه، ران+ساق، پیش معده و کبد در تیمارهایی که علاوه بر تتراکلریدکربن، سطوح مختلف عصاره گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند، نسبت به تیمار دریافت کننده ی تتراکلریدکربن، به صورت معنی داری بالاتر بود.در شاخص های مربوط به سنجش سیستم ایمنی، وزن نسبی تیموس و سطحایمنوگلوبولین(igg) g در تیماری که علاوه بر تتراکلریدکربن، سطح 300 میلی گرم در کیلوگرم جیره غذایی عصاره گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند، به صورت معنی داری بالاتر بود. در بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی کبد، مشاهده شد که گروه کنترل مثبت از لحاظ وضعیت سیاهرگ مرکزی، هپاتوسیت ها، سینوزوئیدها وتریادپورت (سرخرگ کبدی، سیاهرگ باب و مجاری صفراوی)بیشترین میزان آسیب بافتی و گروه کنترل منفی کمترین میزان آسیب-دیدگی و اما تیمارهایی که همراه با تتراکلریدکربن، عصاره ی گل همیشه بهار را دریافت کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل مثبت، بهبود بیشتری در بافت مشاهده شد. نتایج نشان می دهد که اثر محافظتی عصاره گل همیشه بهارمربوط به مواد موثره ی موجود در این گیاه است.