مقایسه نشانه های استرس پس از سانحه، سبک های مقابله با استرس و حمایت اجتماعی در مادران دارای کودک مبتلا به سرطان و مادران کودکان سالم

هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه نشانه های استرس پس از سانحه، سبک های مقابله با استرس و حمایت اجتماعی در مادران کودکان مبتلا به سرطان و مادران کودکان سالم بود. روش: بدین منظور 40 مادر دارای کودک مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش اطفال بیمارستان سیدالشهدا و درمانگاه امام رضا(ع) شهر اصفهان به صورت در دسترس و همچنین 40 مادر که کودکشان هیچ نوعی بیماری جسمی خاصی نداشت، به شیوه خوشه ای تصادفی از ناحیه سپاهانشهر انتخاب شدند. سپس پرسشنامه های اختلال استرس پس از سانحه، سبک های مقابله با استرس و حمایت اجتماعی توسط این مادران تکمیل گردید. یافته ها: تحلیل نتایج با استفاده از تحلیل مانوا نشان داد که میانگین نمرات خرده مقیاس های افسردگی، خاطرات رخنه-کننده و ناتوانی در کنترل عاطفی در مادران کودکان مبتلا به سرطان به طور معنی داری بیشتر از همین میانگین ها در مادران کودکان سالم بود(0001/0=p). میانگین نمرات خرده مقیاس مقابله هیجان مدار در مادران کودکان مبتلا به سرطان به طور معنی داری بیشتر از همین میانگین در مادران کودکان سالم بود(0001/0=p). تفاوت بین میانگین نمرات حمایت اجتماعی مقیاس خانواده در مادران کودکان مبتلا به سرطان به طور معنی داری بیشتر از همین میانگین در مادران کودکان سالم بود (001/0=p). نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که مادران کودکان مبتلا به سرطان، از نشانه های استرس پس از سانحه ی بیشتری رنج می برند و برای مقابله با این موقعیت از سبک مقابله ای هیجان مدار استفاده کرده و در نهایت نسبت به مادران کودکان سالم، حمایت اجتماعی بیشتری دریافت می کنند. واژه های کلیدی : نشانه های استرس پس از سانحه، سبک های مقابله با استرس، حمایت اجتماعی، سرطان کودکی