اثر نگرانی و باورهای فراشناختی بر واکنش فیزیولوژیکی و عاطفی به محرک هیجانی در بیماران دارای اختلال اضطراب فراگیر و افراد بهنجار

هدف این پژوهش بررسی اثر نگرانی و باورهای فراشناختی بر واکنش های فیزیووژیکی و عاطفی به محرک های هیجان منفی بود. در این پژوهش 41 شرکت کننده دارای اختلال اضطراب فراگیر و 39 شرکت کننده کنترل به طور تصادفی در موقعیت نگرانی و آرامش قبل از مواجهه با فیلم های فراخوان ترس و غم قرار گرفتند. این افراد از طریق روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و با پرسشنامه فراشناخت، عاطفه مثبت و منفی و دستگاه پالس اکسیمتری مورد ارزیابی قرار گرفتند. عاطفه منفی هر یک از آن ها به دنبال هر القا و مواجهه بررسی شد. همین طور میزان ضربان قلب نیز در طول این زمان ها اندازه گیری شد. نهایتا داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس ترکیبی با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که نگرانی قبلی (در مقایسه با آرامش) منجر به کاهش ضربان قلب و عاطفه منفی در پاسخ به فیلم ترسناک شد. همین طور نگرانی قبلی منجر به کاهش پاسخ عاطفه منفی در پاسخ به فیلم غمگین شد. هم چنین نشان داده شد که باورهای فراشناختی مثبت در تعامل با نوع القا و دو گروه نرمال و اضطراب فراگیر بر ضربان قلب در پاسخ به فیلم ترسناک تأثیر داشته است. افراد نرمال دارای باورهای فراشناختی مثبت در موقعیت نگرانی کاهش بیشتر در ضربان قلب در پاسخ به فیلم ترسناک را نشان دادند. بنابراین پیشنهاد می شود که نگرانی اجتناب از پردازش هیجان منفی را از طریق بازداری از تقابل هیجان منفی تسهیل می کند. این در حالی است که باورهای فراشناختی مثبت نیز به اجتناب از موقعیت ترس یا تهدید کمک می کند.