اصلاح پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا با تکنیک پرتودهی پلاسمای آرگون و بتامتازون و بررسی خواص فیزیکی، مکانیکی و زیست سازگاری آن

پلی اتیلن، یکی از پرمصرف ترین پلیمرها دردنیای امروز می باشد. این پلیمر انواع مختلفی داردکه یکی از آن ها، پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا (uhmwpe) می باشدکه کاربردها و مصارف ویژه ای دارد. این پلیمر با توجه به وزن مولکولی بسیار بالا، دارای خواص فیزیکی و مکانیکی بسیار خوبی می باشد و به علت ماهیت غیرقطبی، خواص چسبندگی خیلی مناسبی ندارد. به همین دلیل، روش های متفاوتی برای اصلاح سطح ((uhmwpe به کار برده می شود که در اغلب آن ها، سعی در ایجاد گروه های عاملی قطبی بر روی سطح پلیمر به منظور افزایش قطبیت و چسبندگی سطح، و نیز ایجاد اتصالات عرضی برای بهبود بعضی از خواص فیزیکی و مکانیکی می شود. یکی از روش های اصلاح سطح، پلاسما است که به طورگسترده ای در اصلاح سطح پلیمرها به کار می رود. در این تحقیق، سطح پودر پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا uhmwpe) ) با قرار گرفتن در معرض پلاسمای آرگون اصلاح شده و نتیجه این تغییرات در خواص فیزیکی، مکانیکی و زیست سازگاری نمونه های تهیه شده تحت اعمال فشار پایین و فشار بالا از این ماده پلیمری بررسی شده است. در این پروژه برای مشخص شدن گروه های عاملی ایجاد شده بر روی سطح پلیمر از آزمون طیف سنجی مادون قرمز (atr-ftir) استفاده شده است. به منظور بررسی میزان بلورینگی و تعیین فازهای بلوری از آزمون پرتو اشعه ایکس با زاویه باز (waxd) استفاده شد که با توجه به این آزمون اثبات شد، نمونه های اصلاح شده دارای بلورینگی کمتری می باشند. تغییرات ایجاد شده در نقطه ذوب، ضخامت لاملاها و درصد بلورینگی نمونه ها، توسط آزمون گرماسنجی روبشی تفاضلی (dsc) تحلیل شد که با استناد به نتایج این آزمون، نمونه های اصلاح شده دارای بلورهای ضخیم تر و نقطه ذوب بیشتری می باشند.آزمون آنالیز حرارتی دینامیکی - مکانیکی (dmta) برای بررسی تغییرات مدول ذخیره بر حسب دما بر روی نمونه ها انجام شد و میزان زبری نمونه های اصلاح شده نیز توسط آزمون میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) بر روی نمونه ها انجام شد که طبق این آزمون، میزان زبری نمونه های اصلاح شده بیشتر از نمونه های اصلاح نشده می باشد. همچنین بررسی چسبندگی و رشد سلول های کشت داده شده بر روی نمونه های اصلاح شده و معمولی توسط آزمون عکس برداری الکترون روبشی (sem) انجام شده است که نشان می دهد، چسبندگی و رشد سلول ها بر روی سطح نمونه های اصلاح شده بیشتر از نمونه های معمولی است. آزمون تنش -کرنش نیز در این پروژه نیز به منظور بررسی تغییرات مدول الاستیک و میزان چقرمگی نمونه های اصلاح شده در مقایسه با نمونه های معمولی به کار گرفته شده است که نتایج نشان می دهد، نمونه های اصلاح شده مدول الاستیک بیشتر و چقرمگی کمتری را دارا می باشند.