تأثیر مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی بر رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت نوع2

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مشاوره گروهی با رویکرد وجودی بر رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 صورت گرفت. پژوهش با روش آزمایشی و طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش کلیه زنان مبتلا به دیابت نوع 2 را شامل می شودکه در سال 1391 عضو انجمن دیابت سرای سلامت ایرانشهر استان تهران بودند و داوطلب شرکت در پژوهش شدند. نمونه شامل 16 نفر است که به شیوه تصادفی انتخاب و به همین شیوه در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 8 نفر) تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از فرم 47 سوالی پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ استفاده شد که آلفای کرونباخ آن 86/0 به دست آمد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه در مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی شرکت کردند، درحالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها بر اساس تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی می تواند منجر به افزایش رضایت زناشویی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 شود. همچنین این رویکرد موجب بهبود مسایل شخصیتی، رابطه زناشویی، فعالیت اوقات فراغت، رابطه با فرزندان و رابطه با بستگان شد. اما تغییرات در ابعاد حل تعارض، مدیریت مالی، رابطه جنسی و جهت گیری عقیدتی مورد تأیید قرار نگرفت.