رابطه ی قومیت گرایی با جرم و راهکارهای پیشگیری از ان

قومیت گرایی نوعی دیدگاه فرهنگی است که از خصائص جوامع چند قومی محسوب می شود و بر اساس آن، اعضای یک قوم ارزش ها و هنجارهای خود را برتر از دیگر اقوام می دانند و با دیدگاه های قالبی خویش درباره دیگر اقوام قضاوت می کنند. این پدیده در اثر تفاوت های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شکل می گیرد که منشاء بالقوه ای برای تضعیف وفاق و تهدیدی برای انسجام ملی جوامع محسوب می شود. بدین ترتیب این تفاوت ها به دلیل ناهمخوانی ها، تضادها و ناهمگونی هایی که اقوام با یکدیگر و یا با فرهنگ مسلط بر جامعه دارند، سبب بروز رفتارهای منحرفانه در جوامع خواهد شد. هدف این پژوهش با بهره گیری از روش اسنادی و کتابخانه ای و مرور منابع و نظریه های مرتبط، تحلیلی نظری در مورد نقش قومیت گرایی بر ارتکاب جرایم در جوامع چند قومیتی و همچنین ارائه راهکارهایی موثر جهت پیشگیری یا حداقل کاهش وقوع اینگونه جرایم است. همچنین در این نوشتار از نظریه های جرم شناختی- جامعه شناختی مرتبط با موضوع همچون تعارض فرهنگی، کنترل اجتماعی، خرده فرهنگ، فشار، جهت تبیین و تحلیل بهتر پژوهش استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که تفاوت های فرهنگی، وضعیت اقتصادی- اجتماعی نامطلوب، پیشداوری، تعصبات بیجا و تبعیض از عوامل موثر در ارتکاب اینگونه جرایم می باشد. در پایان نیز راهکارهایی از قبیل: توزیع برابر منابع اقتصادی، اجتماعی، افزایش ارتباطات بین گروهی، جامعه پذیری کارآمد افراد از طریق آموزش نسل های جدید و بهره گیری از نخبگان و سرآمدان قومی در برخی مناصب حکومتی پیشنهاد می گردد.