شناسایی و تحلیل عوامل ترغیب کننده و بازدارنده ی همکاری علمی اعضای هیأت علمی در سطوح محلی، ملی و بین المللی در دو دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و تحلیل عوامل ترغیب کننده و بازدارنده ی همکاری علمی اعضای هیأت علمی در سطوح محلی، ملی و بین المللی در دو دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی جندی شاپور اهواز است. نوع پژوهش کاربردی و روش آن پیمایشی است و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته می باشد. جامعه ی پژوهش 292 نفر از اعضای هیأت علمی دو دانشگاه شهید چمران و علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که مهم ترین عامل ترغیب کننده ی سیاسی و علمی- پژوهشی، "انعقاد تفاهم نامه ها با پشتیبانی های اجرایی". مهم ترین عامل ترغیب کننده ی فردی، "کسب تجربه ی کار گروهی و وجود انگیزه ی یادگیری از همکاران". مهم ترین عامل ترغیب کننده ی مهارتی، "ارائه ی آموزش های لازم به پژوهشگران برای انجام کار گروهی". مهم ترین عامل ترغیب کننده ی ارتباطی، "آگاهی، دانش و تسلط به زبان انگلیسی یا سایر زبان ها". مهم ترین عامل ترغیب کننده ی فرهنگی، "نزدیکی مکانی پژوهشگران به یکدیگر". مهم ترین عامل ترغیب کننده ی انگیزشی، "تمایل گروه همکار علمی برای ارتقای کیفیت اثر علمی" است. مهم ترین عوامل بازدارنده ی سیاسی و علمی- پژوهشی، "دشواری شرایط اعزام پژوهشگران ایرانی به خارج از کشور جهت ادامه ی تحصیلات یا گذراندن فرصت های مطالعاتی و مشکلات صدور ویزا برای طرفین در همکاری علمی بین المللی". مهم ترین عوامل بازدارنده ی فرهنگی، "تفاوت دیدگاه ها با پژوهشگران خارجی در رابطه با شیوه ی کار". مهم ترین عوامل بازدارنده ی فردی، "وجود احساس حسادت و خود خواهی میان افراد". مهم ترین عوامل بازدارنده ی مسائل بین المللی، "عدم اعتماد به نفس نسبت به همکاری در سطح بین المللی". مهم ترین عوامل بازدارنده ی ارتباطی، "نبود آشنایی و تسلط ناکافی بر فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطی". مهم ترین عوامل بازدارنده ی فردگرایی، "عدم اعتماد فرد برای به اشتراک گذاری دانش و ایده های جدید خود" و مهم ترین عوامل بازدارنده ی انگیزشی، "تفاوت های دینی و مذهبی در همکاری علمی با محققان خارجی" است. بالاترین میانگین 09/74 مربوط به عوامل ترغیب کننده ی سیاسی و علمی- پژوهشی و پایین ترین میانگین 19/7 مربوط به عوامل بازدارنده ی انگیزشی است. نتایج نشان می دهد که عوامل ترغیب کننده ی سیاسی و علمی- پژوهشی مهم ترین عامل ترغیب کننده است و عوامل بازدارنده ی انگیزشی کم اهمیت ترین مانع همکاری علمی اعضای هیأت علمی است. پژوهش حاضر ضمن معرفی مهم ترین عوامل ترغیب کننده و بازدارنده ی همکاری علمی، راهکارهایی برای بهبود و توسعه ی همکاری های علمی میان پژوهشگران و رفع موانع موجود ارائه می دهد.