بکار گیری یک سیستم توصیه گر به منظور شناسایی و درمان بیماری ها

در سالهای اخیر، نفوذ سیستـم هـای کامپیوتری در تصمیمات پزشکی به یکی از مفاهیم مهم در علوم پزشـکی مبـدل گشتـه است . همواره سعی بر این بوده است تا سیستم هـایی تولید گـردد کـه در امـور شنـاسایی بیماری های مختلف بتوانند تا حد زیـادی به پزشـکان کمک کنند. از آنجایی که علم کامپیوتر دارای فضای نامتناهی مـی باشـد و جهــت تسریع و بهینه سازی می‏تواند به صورت پیوسته پیـش روی کند لذا در زمینه علـم پزشکی نیز میتوان این ادعا را داشت که سیستمهای نرم افزاری به دلیل خاصیت منطقی ای که دارند قادر خواهند بود در تصمیمات پزشکی شرکت کرده و به جایگزینی برای پزشکان تبدیل گردند. شاید بتوان گفت یک محصول نرم افزاری کامل در صورت ظهور می تواند بیمـاری را با ضریب خطایی بسیار ناچیز تشخیص داده، دارای قوه یادگیری بسیار بالا بوده و می تواند به مرور بر دانش خود افزوده و بیمار های ناشناخته را که می تـوانند موجب نابـودی انسانها گردند مورد تحلیل قرار دهد تاراه حلی مناسب برای درمان آنها بیابد . گذشته از مواردی که در بالا گفته شد ، در حالت عادی تشخیص در مان و تحلیل بیماری ها توسط پزشکان دارای محدودیت هایی است که نمونه آن را در شرایط استفاده از سیستم های نرم افزاری نخواهیم داشت. به عبارتی خطای انسانی نه تنها در زمینه پزشکی بلکه در همه زمینه ها می تواند به عنوان امری اجتناب ناپذیر مطرح گردد. در این پایان نامه سیستمی توصیه گر را در حوزه پزشکی به منظور شناسایی و درمان بیماری معرفی می کنیم. در ابتدا نگاهی به مفهوم سیستمهای توصیه گر داشته و تعاریفی را از این نوع سیستمها در علم پزشکی ارائه میدهیم و همچنین توصیف شفافی از عناصر مورد نیاز به آن ارائه می دهیم. سپس مراحل طراحی این سیستم توصیه گر و الگوریتم آن ارائه خواهد شد. در انتها نمونه ای از داده ها را مورد تحلیل قرار داده و ساختار مذکور را روی این مجموعه از داده پیاده سازی می نماییم. شاید نتوان به طور قاطع عنوان کرد که این سیستم به طور کامل توانایی جایگزین شدن تحت عنوان یک پزشک را دارد اما سعی بر این است تا حد امکان به این هدف نزدیک شویم.