مطالعه نظری نانوالماس c24 دارای هیدروژن و فاقد هیدروژن و کمپلکس های آن با داروهای دکسوروبیسین و ملفالان

مشخصات نانوالماس از نظر عبوردهی نوری، خنثی بودن شیمیایی، سطح ویژه بالا و زیست سازگاری فوق العاده نتایج امیدوارکننده ای را در پزشکی نشان داده است. هنگام استفاده از نانوالماس ممکن است که هم به سلول سالم و هم غیر سالم برود که هنگام ساخت نانوالماس به منظور دارورسانی باید به آن و تأثیر آن بر پروتئین ها و یون های محلول در بدن، توجه شود. یک نانوالماس منفرد، فعالیت شیمیایی یا برهم کنش غیرکووالانسی با سایر مواد شیمیایی ندارد. هنگام اتصال دارو به سطح ویژه با انرژی بالای سطح باید دید هیدروژن های انتهایی نانوالماس چگونه سطح نانوالماس را تحت تأثیر قرار می دهند. به همین دلیل نسبت هیدروژن های موجود درسطح نانو الماس و برهمکنش آن با عامل های دارویی از مباحث مهم درمحاسبات نظری می باشند. در این تحقیق، خواص ساختاری، الکترونی و ترمودینامیکی کمپلکس های نانوالماس با پوشش هیدروژنی و بدون پوشش هیدروژنی با داروهای ملفالان و دوکسوروبیسین، بررسی شد و نتایج زیر بدست آمده است: به طور کلی پس از اتصال نانوالماس به داروها تغییراتی در طول پیوند و زوایای پیوندی مشاهده شد که این تغییرات به طور عمده افزایشی بوده است و این تغییرات هنگامی که نانوالماس بدون پوشش هیدروژنی داریم بیشتر از زمانی است که نانوالماس با پوشش هیدروژنی داریم.همچنین این تغییرات در هنگام اتصال ملفالان به نانوالماس بیشتر از اتصال دوکسوروبیسین به نانوالماس می باشد. گشتاور دوقطبی معیار خوبی از قطبی بودن پیوندهاست که در کمپلکس ملفالان با نانوالماس در موقعی که پوشش هیدروژنی داریم، تاحدی پیوندها قطبی تر هستند نسبت به زمانی که پوشش هیدروژنی نداریم. اما در کمپلکس نانوالماس با دوکسوروبیسین این نتیجه بر عکس شد و هنگامی که پوشش هیدروژنی نداشتیم کمپلکس اندکی قطبی تر از زمانی بود که پوشش هیدروژنی داشتیم. مقادیر توزیع بار مولیکین در هر دو کمپلکس بررسی شد که نتایج در هردو کمپلکس مشابه بود و در هر دو انتقال بار از نانوالماس به دارو صورت گرفته است. در راستای نتایج بدست آمده از بررسی بالاترین اوربیتال های اشغال شده، پایین ترین اوربیتال های اشغال نشده، انرژی یونیزاسیون، الکترونخواهی، پتانسیل شیمیایی الکترونی، الکترون دوستی و سختی شیمیایی در هر دو کمپلکس نانوالماس با ملفالان و دوکسوروبیسین نشان داد که کمپلکس نانوالماس-ملفالان و کمپلکس نانوالماس-دوکسوروبیسین بدون پوشش هیدروژنی واکنش پذیری بیشتری نسبت به کمپلکس نانوالماس-ملفالان و کمپلکس نانوالماس-دوکسوروبیسین با پوشش هیدروژنی دارد که از این نتایج می توان برای رسانایی مولکولی و انتقال الکترون بهره برد. با بررسی طیف مادون قرمز در کمپلکس های نامبرده، مشخص شدت که کمپلکسی که بدون پوشش هیدروژنی است در بیشتر ارتعاشات، در فرکانس ها وشدت جذب بالاتری ظاهر می شود. سرانجام با بررسی خواص ترمودینامیکی و مقایسه پایداری کمپلکس ها نشان داد که کمپلکس نانوالماس بدون پوشش هیدروژنی نسبت به کمپلکس نانوالماس با پوشش هیدرونی پایدارتر است و ثابت سرعت بالاتری دارد. یک نتیجه گیری کلی از تمام محاسبات این است که خواص ساختاری، الکترونی و ترمودینامیکی ملفالان و دوکسوروبیسین پس از اتصال به نانوالماس بدون پوشش هیدروژنی نسبت به نانوالماس با پوشش هیدروژ نی و ملفالان و دوکسوروبیسین به تنهایی، بهتر شده است و برای داروی ملفالان این اثرات بهتر و بیشتر از داروی دوکسوروبیسین پس از اتصال به نانوالماس می باشد.