بررسی سطح رادیکال های آزاد اکسیژنی درون سلولی اسپرماتوزوآی انسان با استفاده از تکنیک فلوسایتومتر ی و ارتباط آن با پارامترهای کلاسیک ،میزان آسیب dna، پتانسیل غشا میتوکندری ، آپوپتوز، میزان لقاح و مورفولوژی جنین در مردان کاندید icsi

هدف از انجام این مطالعه ، بررسی اثر ros درون سلولی اسپرم بر روی پارامترهای کلاسیک ، شکست (df) dna، تغییرات پتانسیل غشا میتوکندریmmp) )، مرگ سلولی ( (apoptosisبا استفاده از تکنیک فلوسایتومتری و ارتباط آن با میزان لقاح و مورفولوژی جنین ها در مردان نابارور کاندید درمان تزریق درون سیتوپلاسمی (icsi) بود. بدین منظور 28 نمونه منی افراد normospermic و 62 نمونه منی بیماران کاندید icsi از زوج های نابارور مراجعه کننده به پژوهشگاه رویان جمع آوری شد . نمونه افراد normospermic توسط سه تکنیک swim- up، swim- up from semen و density gradient centrifugation (dgc) و بیماران منتخب icsi توسط روش swim- up پردازش شدند. تمامی نمونه های جمع آوری شده قبل و بعد از پردازش از نظر کیفیت پارامترهای کلاسیک اسپرم بررسی شده و سپس جهت مطالعه پارامترهای درون سلولی توسط فلوسایتومتری ، رنگ های dcfh-da ،dhe برای اندازه گیری ros ، کیت هایtunel و vy brant apoptosis به ترتیب به منظور شناسایی میزان شکست dna ، سلول های آپپتوزی و jc-1 برای مطالعه mmpبه کار گرفته شد. در افراد normospermic ، نمونه ها پس از swim-up بالاترین سطح h2o2 (05/0p<) نسبت به swim- up from semen و dgc بیشترین میزان df را در مقابل swim- up (05/0p<) دارا بودند. این در شرایطی بود که میانگین آپوپتوز ، مرگ سلولی و°¯ o2 در مقایسه با دو تکنیک دیگر افزایش چشمگیری (05/0p<) داشت. در همین حال در بیماران کاندید icsi ، کاهش mmp ارتباطی معنی دار با سطح ros برقرار نموده (01/0p<) و بالا رفتن h2o2 در پایین آمدن تعداد 2pn تاثیر گذار بود(01/0p<). به نظر می رسد دو تکنیک swim-up و dgc را می توان با انجام برخی اصلاحات برای جلوگیری از تولید ros و افزایش شکست dna، جهت پردازش نمونه های normospermic استفاده نمود.در بیماران کاندید icsi، ضمن آن که هرگونه اختلال در عملکرد میتوکندری در ناحیه midpiece اسپرم می تواند باعث آزاد شدن رادیکال های آزاد اکسیژنی به فضای سیتوپلاسمی شده و باعث نقص در فعالیت اسپرم و به ویژه کاهش تحرک گردد، نتایج حاضر بیانگر آن است که سطح بالای h2o2 درون سلولی اسپرم اگرچه بر روی پارامترهای کلاسیک و آپوپتوز تاثیر سویی نداشت امّا می تواند خللی در تشکیل پیش هسته ها ایجاد نموده و در کاهش کیفیت مورفولوژی جنین ها نقش داشته باشد.