ارائه الگویی جهت استقرار سیستم های هوش تجاری در سطح ملی در حوزه فناوری نانو

امروزه بیشتر سازمانها به استفاده از هوش کسب و کار برای اخذ تصمیمات بهتر تجاری، متمایل گشته اند. گزارش مرکز تحقیقات گارتنر در سال 2009 عنوان می کند که در چهار سال آینده برنامه های کاربردی هوش کسب و کار اولویت اول مدیران ارشد سازمانهای موفق تجاری خواهند بود. با این وجود، با توجه به زمان بر و هزینه بر بودن و صرف منابع زیاد و بدیع بودن این تکنولوژی ضرورت دارد که پیش از تصمیم در خصوص انتخاب آن، عوامل کلیدی موفقیت سیستم های هوش کسب و کار به عنوان زمینه و بستر اجرای این سیستم ها تعیین گردند. با توجه به جدید بودن این تکنولوژی در ایران، در این پایان نامه تلاش شده است با بررسی تعاریف مختلف از هوش کسب و کار، تکنولوژی های وابسته، ضرورت و مزایا، موانع و کاربردهای هوش کسب و کار؛ عوامل کلیدی موفقیت برای اجرای هوش کسب و کار در حوزه فناوری نانو در سطح ملی در قالب مدل مفهومی ارائه گردد. بر همین اساس چهار مولفه اصلی در قالب عامل انسانی، عامل تکنولوژی اطلاعات، عامل سازمانی، عامل محیطی با ابعاد مشخص به عنوان مولفه های تأثیرگذار بر موفقیت سیستم با ابعاد خاص خود – با بررسی ادبیات موضوع و مدل پیشنهادی محقق – در سطح جامعه آماری (سازمانهای تولید و توزیع نانو) شناسایی گردیده و مورد آزمون قرار گرفت. بر این اساس مشخص گردید که در سازمانهای نانو در پیاده سازی سیستم های هوش کسب و کار بین سه عامل انسانی، سازمانی و محیطی رابطه معناداری با موفقیت سیستم وجود دارد و رابطه بین عامل تکنولوژیک و موفقیت سیستم رابطه معناداری نمی باشد که نشان از ضعف سازمانهای نانویی در سرمایه گذاری در ساختار تکنولوژیک شان می باشد.