مقایسه اثربخشی دو تکنیک تن آرامی پیشرونده عضلانی و موسیقی درمانی بر میزان شدت خستگی بیماران مبتلا به سرطان

مقدمه: خستگی وابسته به سرطان یک علامت عمومی و کلی در بیماران مبتلا به سرطان است که تحت انواع درمان های ضدسرطان قرار می گیرند.خستگی می تواند از شانس بهبودی این بیماران ممانعت کند یا حتی مانع این شود که بیماران درمان را ادامه دهند. هدف: این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی دو روش غیردارویی (آرام بخشی عضلانی پیشرونده و موسیقی درمانی) بر میزان شدت خستگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش: روش پژوهش این مطالعه ، طرح آزمایشی گسترش یافته (پیش آزمون و پس آزمون باچند گروه) بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان مبتلا به سرطان به تعداد 150 نفر تشکیل می دادند که از شهریور 1390 تا فروردین 1391 برای پرتودرمانی به درمانگاه شفا پرتو در استان اردبیل مراجعه کرده اند. نمونه آماری این پژوهش را زنان مبتلا به سرطان تشکیل می دهند که به تعداد 45 نفر با محدوده سنی 16 تا 45 سال از جامعه آماری به صورت نمونه گیری در دسترس (به علت موجود نبودن لیست تمام افراد ) انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس خستگی در بیماران سرطانی(cfs) استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مجذور کای، manova و برای بررسی دقیق تر تفاوت میانگین ها ازآزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. یافته ها: هر دو تکنیک درمانی در کاهش شدت خستگی بیماران سرطانی اثربخشی لازم راداشته است(1../. p>). اما بین اثربخشی دو روش تن آرامی و موسیقی درمانی در کاهش شدت خستگی و مولفه های آن(جسمانی،شناختی و عاطفی) در بیماران سرطانی تفاوت معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: توصیه می شود اعضای گروه درمانی به ویژه پرستاران برای کاهش شدت خستگی بیماران مبتلا به سرطان از مداخله های روان شناختی تسکین دهنده از جمله تکنیک تن آرامی عضلانی پیشرونده و موسیقی آرام بخش استفاده نمایند.