بررسی روند فقر در ایران با استفاده از یک شاخص ترکیبی

فقر مقوله ای است جهانی که هم کشورهای درحال توسعه و هم کشورهای توسعه یافته نسبت به آن نگرانی های خاص خود را دارند و سازمان های بین المللی برای کاهش آن تلاش می کنند این تلاش ابعاد چندگانه ای دارد که محققین باتوجه به دیدگاه و رشته ی مطالعاتی خود به بررسی آن از جنبه های مختلف می پردازند. هدف این مطالعه بررسی ابعاد فقر در ایران است. آنچه که در این تحقیق مد نظر قرار خواهد گرفت این است که چگونه می توان شاخصی ترکیبی برای فقر ایجاد کرد که بتوان تصویر کامل تری از روند تغییرات فقر ارائه داد. این پژوهش قصد دارد با استفاده از داده های سال های 1389-1380 ، یک شاخص ترکیبی برای مناطق شهری و روستایی ایران محاسبه کند که شامل شش بعد درآمد، بهداشت، آموزش، تغذیه، نابرابری و سطح زندگی می باشد که هر بعد از زیرشاخص هایی تشکیل شده است. به این صورت که مقادیر هر زیرشاخص با استفاده از میانگین و انحراف معیار آن ها در طول ده سال مورد بررسی، استاندارد شده و این مقادیر استاندارد شده با توجه به وزن زیرشاخص ها با یکدیگر ترکیب و در نهایت روند تغییرات شاخص کل در نظرگرفته خواهد شد. نتایج نشان می دهد که روند فقر چندبعدی در مناطق شهری و روستایی کشور در طول این ده سال کاهش یافته است. در آخر نیز با استفاده از مقادیر زیر شاخص ها برای سال های 1385 و 1388 مقایسه ای بین مناطق شهری و روستایی با استفاده از شاخص ترکیبی صورت می گیرد. نتیجه ی این مقایسه نشان می دهد که مناطق روستایی در سال-های 1385 و 1388 نسبت به مناطق شهری از دیدفقرچندبعدی در وضعیت بدتری هستند.