تاثیر افزودن روغن نخل به جیره بر وضعیت اکسیداتیو گاوهای شیری در دوره‎ی انتهای آبستنی

در مطالعه حاضر تغییرات احتمالی شاخص های زیستی وضعیت اکسیداتیو در گاو های شیری، متعاقب افزودن روغن نخل به جیره در چند هفته انتهایی آبستنی مورد ارزیابی قرار گرفته است. گاوهای شیری، در دوره ی انتهای آبستنی با چالش های متابولیکی شدیدی مواجه می شوند که با افزایش تولید رادیکال های آزاد افزایش می یابد و استرس اکسیداتیو همراه می شود. افزودن چربی ها به جیره ی گاوهای شیری، راهکاری برای افزایش چگالی انرژی جیره و تولید شیر در گاوهای شیری است. با این حال، اثرات مصرف چربی ها بر وضعیت اکسیداتیو گاوهای شیری مورد بررسی قرار نگرفته است. در این تحقیق تعداد 20 راس گاو شیری 4 ساله (3 شکم زایش) از نژاد هلشتاین با سن آبستنی 260 روز انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه کنترل جیره ی گاوهای خشک را دریافت نمود، در حالی که گروه دیگر با جیره-ی حاوی روغن نخل به میزان 67/1% تغذیه شدند. در طول دوره سه هفته ای آزمایش، نمونه ی خون به-صورت هفتگی اخذ و پلاسمای آن جدا شد. سنجش پراکسیداسیون لیپیدها، اندازه گیری فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز پلاسما به عنوان شاخص های زیستی وضعیت اکسیداتیو در گاوهای شیری آبستن مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج حاکی از افزایش غلظت tbars پلاسما و فعالیت پلاسمایی آنزیم کاتالاز در سه هفته ی انتهایی آبستنی بود. بااین وجود، این افزایش تنها در گروه کنترل معنی دار بود. فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز پلاسما، در هفته ی منتهی به زایش در هر دو گروه آزمایشی دچار کاهش معنی داری شد. با این حال درگاوهای دریافت کننده ی روغن نخل، مقدار tbars سرم کاهشی نسبی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. بر اساس این نتایج، چنین به نظر می رسد که افزودن روغن نخل به جیره، می تواند سبب بهبود وضعیت اکسیداتیو دام ها در سه هفته انتهایی آبستنی شود.