بررسی تأثیر سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان تحریک شده با آگونیست های tlr3 (polyi-c) و (lps) tlr4 در ترمیم زخم حاصل از سوختگی پوست موش و مقایسه آن با درمان استاندارد

چکیده فارسی: مقایسه اثرات پماد سیلور سولفادیازین و تزریق زیر جلدی سلولهای مزانشیمی تحریک شده با آگونیست (lps)tlr4 و آگونیست tlr3 (poly i-c) در ترمیم سوختگی در موش اخیرا" سلولهای مزانشیمی به عنوان منبع مهمی از سلولهای تمایز نیافته که می توانند به سلولهای رده مزودرمال تبدیل شوند شناسایی شده اند. در این مطالعه اثرات سلولهای مزانشیمی تحریک شده با لیپو پلی ساکارید (lps) و پلی اینوسینیک پلی سیتیدیلیک اسید (poly i-c) در ترمیم روند سوختگی بیان شد و با گروه شاهد و سیلورسولفادیازین (ssd) مقایسه شد در این مظالعه 54 موش نر در 6 گروه تقسیم بندی شد: 1. گروه شاهد، 2. درمان با پماد سیلورسولفادیازین (گروه ssd) 3. .درمان با سلول مزانشیمی تحریک نشده (گروه مزاتشیم) 4. درمان با سلول مزانشیمی تحریک شده با lps (گروه lps) 5. درمان با سلول مزانشیمی تحریک شده باpoly i-c (گروه poly i-c) و 6. درمان با سلول مزانشیمی تحریک شده با ترکیب lps و poly i-c (گروه lp). سوختگی درجه سه پوست به کمک تماس یک میله ی فلزی داغ شده در آب جوش به مدت 9 ثانیه ایجاد شد. حیوانات در گروه شاهد بدون هیچ گونه مداخله ای درمان شدند. در گروه ssd حیوانات تا روز آخر، هر روز پماد دریافت کردند. در گروههای درمانی سلولی، پس از ایجاد سوختگی یک دز از سلول مزانشیمی بصورت زیر جلدی در ناحیه سوخته تزریق شد. حیوانات در تمام گروهها در روزهای 7، 14 و 21 کشته شدند، نمونه بافتی جمع آوری، فیکس و آماده برای پروتوکل های آزمایشگاهی روتین شد، برشهای 5 میکرو متر تهیه شد و با تکنیک هماتوکسیلین - ائوزین و ماسون تری کروم رنگامیزی شد. نتایج: انقباض بافت جوانه ای در گروه مزانشیم، lps، poly i-c و lp با 50%، 67%، 29% و 7% در مقاییسه با 22.6% و 15% در گروه ssd و شاهد نشان داده شد. نتایج رنگامیزی ماسون تری کروم نشست بیشتر کلاژن در گروه lps را در مقایسه با سایر گروهها نشان داد. از آنجایی که کلاژن یک فاکتور اساسی در جمع شدگی آسیب می باشد، گروه lps جمع شدگی بهتر و در نتیجه ترمیم بهتری را در این مطالعه نشان داد. کلمات کلیدی: سلول بنیادی مزانشیمی، lps، poly i-c، کلاژن.