اثر پیش سرمایش بر تکرار اجرای فعالیت های شدید مردان ورزشکار در محیط معتدل

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر پوشیدن جلیقه سرد هنگام ریکاوری فعال بر تکرار فعالیت های شدید در هوای معتدل بود. بدین منظور 10 دانشجوی تربیت بدنی مرد (میانگین سن=96/. ± 22.6 سال، قد=5.8 ± 176.00 سانتیمتر، وزن=8.6 ± 69.55 کیلوگرم، بیشترین اکسیژن مصرفی=7.09 ± 54.47 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) در 2 جلسه جداگانه به فاصله 3 روز در این تحقیق شرکت نمودند. هنگام آزمون ابتدا آزمودنی ها با 90 درصد مسافت آزمون شاتل ران که یک هفته قبل انجام داده بودند بدن خود را گرم کردند، سپس 15 دقیقه ریکاوری فعال ، بعد از آن یک وینگیت 20 ثانیه، سپس 15 دقیقه ریکاوری فعال، بعد از آن وینگیت 20 ثانیه دوم و در آخر نیز 15 دقیقه ریکاوری فعال انجام دادند، آزمودنی ها حین انجام ریکاوری فعال جلیقه پوشیدند . دریک جلسه دمای جلیقه پایین و در جلسه بعد، هم دمای محیط بود. قبل از گرم کردن میانگین دمای مرکزی بدن هنگام پوشیدن جلیقه سرد (44/. ± 36.43) بالاتر از جلیقه با دمای معمولی (29/. ± 36.00) بود، اما این تفاوت معنی دار نبود(05/0 p<). و در حین فعالیت نیز این اختلاف معنی دار نبود(05/0 p<). ضربان قلب و لاکتات خون قبل و بعد از وینگیت اول و دوم در دو جلسه جلیقه سرد و معمولی، تفاوت معنی داری نداشتند(05/0 p<). با پوشیدن جلیقه سرد، میانگین بیشترین توان، متوسط توان و کمترین توان مشابه پوشیدن جلیقه با دمای معمولی بود، و تفاوت معنی داری نداشتند(05/0p<). این نتایج پیشنهاد می کنند که پیش-سرماش به روش پوشیدن جلیقه یخ، موجب بهبود تکرار اجرای فعالیت شدید نمی گردد.