بررسی تنوع ژنتیکی گونه های بابونه در سه جنس آنتمیس و ماتریکاریا و تریپلئوراسپرموم به وسیله مارکرهای پروتئینی و آنزیمی

. بر اساس نتایج حاصل از الکتروفورز پروتئین های کل بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های ts-قزوین1وat-نقده2و کمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های at-نقده1باat-نقده2 دیده شد. به منظور تعیین تنوع ژنتیکی 13 جمعیت بابونه به بررسی کیفی آنزیم پراکسیداز در این جمعیت ها پرداخته شد. آنزیم پراکسیداز از برگ تازه و جوان گیاهچه های بابونه استخراج شد و برای بررسی های لازم از روش page استفاده شد. در ژل های پلی اکریل آمید 3 ناحیه فعالیت قابل مشاهده بود که تحت عنوان px-a،px-b ، px-cمورد بررسی قرار گرفتند. براساس نتایج حاصل از الکتروفورز آنزیم پراکسیداز بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های ts-قزوین2وat-نقده1وکمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های ts-قزوین2وts-اردبیل2مشاهده شد. همبستگی داده های حاصل از الکتروفورز پروتئین های کل، الکتروفورز آنزیم پراکسیداز، بررسی ویژگی های بیوشیمیایی و برخی اطلاعات جغرافیایی شهرهایی که بذور از آنجا جمع آوری شده به روش کارل-پیرسون با نرم افزار spss انجام شد. در مجموع نتایج نشان داد که تنوع بالایی در میان نمونه های بابونه مورد بررسی حتی در اکوتیپ های نزدیک به هم از لحاظ جغرافیایی و جود دارد که با توجه به تکثیر این گیاه از طریق بذر در بابونه کاملا منطقی و مودر انتظار بود. نتایج این پژوهش اطلاعات پایه ای را برای نگه داری ، حفاظت و معرفی برخی از ویزگی های بابونه در پروژه های اصلاحی فراهم می کند