مطالعه بر هم کنش بین مشتق n4 ((3-کلروبنزیل اکسی ایمینو)-2-(تیوفن -2-ایل ) اتیل ) پیپرازین نورفلوکساسین با dna به روش های اسپکتروسکوپی، ولتامتری و مدل سازی مولکولی

فلوئوروکینولون ها دسته بزرگی از داروهای ضد باکتری هستند که مکانیسم عمل آنها از طریق برهم کنش با آنزیم توپوایزومراز? وv?وdna می باشد. این ترکیبات حتی در غلظت های کم نیز دارای فعالیت بوده و اثرات جانبی بسیار کمی دارند. اخیراَ نشان داده شده است که چون این داروها دارای قدرت برهم کنشی با dna می باشند لذا می توانند به عنوان یک داروی ضدتومور و ضدسرطان بکار روند. به عبارت دیگر وجود حلقه آریل برروی موقعیت c7در کینولون ها باعث اختصاصیت اثر آنها بر روی توپوایزومراز انسانی و افزایش میزان برهم کنش آنها با dna شده و نتیجتا اثر ضدسرطانی آنها را تقویت می کند.هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر افزایش استخلاف بر روی یک ترکیب فلوئوروکینولونی که دارای استخلاف پیپرازینیلی روی کربن شماره 7 بوده و از نورفلوکساسین مشتق می شود (به اختصار n4-p-nor)، جهت افزایش تمایل این دارو به بر هم کنش با dna تیموس گاوی جهت افزایش قدرت مهار همانند سازی dna و در نهایت افزایش اثر سایتوتوکسیسیته به طرق تجربی و مدل سازی مولکولی می باشد. لذا در این مطالعه کیفیت برهم کنش n4-p-nor با dna توسط روش های آزمایشگاهی ولتامتری و اسپکتروسکوپی(ماوراء بنفش- مرئی، فلوئورسانس، ft-ir و دو پرتویی مدور) ارزیابی و ثابت اتصال این ترکیب مشتق شده از نورفلوکساسین بر روی dna مورد محاسبه قرار گرفت. همچنین نتایج حاصله از روش های آزمایشگاهی با روش پیشرفته مدل سازی مولکولی oniom جهت تفسیر میزان و جهت بر هم کنش برون تنی این ترکیب با dna مورد مقایسه قرار گرفت. با توجه به مطالعات انجام شده n4-p-nor از طریق شکاف کوچک dna و به صورت اینترکلیت جزئی با آن برهمکنش می دهد. آنتالپی و آنتروپی این برهمکنش به ترتیب 928/55 کیلوژول بر مول و54/279 ژول بر مول و پارامترهای تعادلی برهمکنش نیز ,df=19×10-5 , ksv= 1/845×106 , k=8/72×104 ، s=1/204, و5-10× 07/8= dbمی باشند. انرژی پیوند محاسبه شده توسط گوسین بین n4-p-nor با a-t قویتر از c-g می باشد.