بررسی منابع تنش زا در روابط ایران و پاکستان بعد از حمله آمریکا به افغانستان

کشورهای واقع در یک حوزه ی جغرافیایی به حکم مولفه هایی همچون جغرافیا، تاریخ، اقتصاد و فرهنگبر همدیگرتأثیر می گذارند و از هم تاثیر میپذیرند . نگاه عمیق به تحولات جمهوری اسلامی ایران و پاکستان نشان می دهد که این دو کشور به علت همسایگی ، مسائل تاریخی ، فرهنگی، زبانی و دینی از یکدیگر متأثر بوده اند. محیط امنیت ملی ایران در شرق، منطقه ای بی ثبات و پر آشوب قلمداد شده و از لحاظ اقتصادی و اجتماعی نیز از فقیرترین مناطق جهان محسوب می شود. مهمترین منابع تنش زای سیاسی- امنیتی در مرزهای ایران و پاکستان را می توان در مولفه هایی چون: مواد مخدر، مسأله اقوام و مذاهب در دو سوی مرز، جرائم سازمان یافته، مسأله بلوچ ها، اختلافات ارضی و مرزی، حضور نیروی های فرامنطقه ای در پاکستان، قدرت هسته ای پاکستان و رقابت در آسیای مرکزی، مسئله وهابیت، موضوع تروریسم، مسأله افغانستان و ترددات گسترده مرزی، ورود، حمل و خرید و فروش سلاحهای جنگی غیر مجاز و جرائم خشن جستجو کرد. که در حیطه ی روابط ایران و پاکستان، سرنوشت دو کشور را به هم پیوند می زند و آنها را به همکاری نزدیک و مشترک وادار می کند. با توجه به این مطالب می توان ادعا کرد که تمامی مولفه های تأثیرگذار در تأمین امنیت داخلی کشور به نوعی متأثراز متغیرهای خارج از مرزهای سرزمینی است لذا هر گونه آسیب پذیری در روابط کشور با همسایگان زمینه نقصان در امنیت داخلی و امنیت ملی را فراهم می نماید. در این پژوهش، ضمن بررسی محیط امنیتی ایران، منابع تنش زا در روابط ایران و پاکستان با تأکید بر مرزهای مشترک دو کشور مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. واژه های کلیدی: ایران، پاکستان، مرز، جرایم سازمان یافته،وهابیت.