مقایسه نوع، شیوع، علل و مکانیسم آسیب های رایج در برخی کاراته کاهای سبک های کنترلی و غیرکنترلی ماهر و نیمه ماهر

هدف از انجام این تحقیق مقایسه‏ی نوع، شیوع، علل و مکانیسم آسیب های رایج در برخی کاراته‏کاهای سبک های کنترلی و غیرکنترلی ماهر و نیمه ماهر بود. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی و از نوع مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه کاراته کاهای حاضر در باشگاه های شهر اصفهان تشکیل دادند که جامعه آماری کاراته کای نیمه ماهر تحقیق حاضر را کاراته کاهایی تشکیل دادند که کمتر از 5 سال است به طور مداوم مشغول به فعالیت در این رشته ی ورزشی می باشند و سابقه ی شرکت در مسابقات بین باشگاهی شهرستان و قهرمانی استان را دارا هستند. جامعه آماری کاراته کاهای ماهر را کاراته کاهایی تشکیل دادند که بیش از 5 سال است که به طور مداوم مشغول به فعالیت در این رشته ی ورزشی بوده و سابقه ی شرکت در مسابقات کشوری، ملّی یا بین المللی را دارا بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر را 110 نفر از کاراته کاهای مرد و زن سبک های کنترلی (شوتوکان) و غیرکنترلی (کیو کوشین کای) سنین35-18 سال باشگاه های کاراته شهر اصفهان به صورت تصادفی در دسترس تشکیل دادند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه اطلاعات فردی(سن، وضعیت تأهل، نوع سبک، سابقه ورزشی، سابقه قهرمانی، تعداد جلسات تمرینی و اولین ناحیه آسیب دیده) و پرسشنامه استاندارد گزارش آسیب برگرفته از سایت "طب ورزشی استرالیا" استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آمار توصیفی و آزمون خی دو با سطح معناداری ?0/05 ? استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در کاراته کاهای سبک کنترلی گروه نیمه ماهر، بیشترین و کمترین سهم آسیب ها به ترتیب به اندام تحتانی(4/32%) و تنه(3.5%) اختصاص دارد، در در حالی که در گروه ماهر، اندام فوقانی(8/12%) بیشترین و تنه(صفردرصد) کمترین آسیب دیدگی گزارش شده است. بیشترین شیوع آسیب در ورزشکاران نیمه ماهر به ترتیب به دررفتگی مفصل و آسیب مینیسک(5/41%)، و در ورزشکاران ماهر بیشترین سهم آسیب به کبودی(8/20%) اختصاص داشت. در گروه ماهر هم تیمی حین تمرین و حریف مقابل و در گروه نیمه ماهر اجرای نامناسب بیشترین عامل دخیل به شمار می رفت. در بین هر دو گروه ماهر و نیمه ماهر سبک کنترلی، ضربه و فشارمتقابل به ترتیب با 13.4% و28.2% بالاترین مکانیسم به شمار می رفت. در کاراته کاهای سبک غیرکنترلی گروه نیمه ماهر، بیشترین سهم آسیب ها به اندام تحتانی به ترتیب با(4/16%) و (3/38%) اختصاص دارد، بیشترین شیوع آسیب در ورزشکاران ماهر به دررفتگی مفصل و آسیب مینیسک(5/37%)، و در ورزشکاران نیمه ماهر بیشترین سهم آسیب به کبودی(1/23%) اختصاص داشت. در هر دو گروه حریف مقابل بیشترین عامل دخیل به شمار می رفت. در بین هر دو گروه ماهر و نیمه ماهر سبک غیرکنترلی، ضربه و فشارمتقابل به ترتیب با 14.3% و 60% بالاترین مکانیسم به شمار می رفت.