شناسایی پلی مورفیسم در لوکوس های extension و agouti ایجاد کننده رنگ پوشش در بزهای مرخز

هدف از این مطالعه شناسایی پلی مورفیسم در لوکوس های اکستنشن و آگوتی جهت بررسی ارتباط پلی مورفیسم-های شناسائی شده با تفاوت در رنگ پوشش بزهای مرخز(آنقوره ایران) می باشد. لوکوس های اکستنشن و آگوتی به ترتیب مقدار تولید یوملانین و فئوملانین را در ملانوسیت ها کنترل می کنند. لوکوس اکستنشن گیرنده ملانوکورتین(mc1r) را کد می کند که به طور مداوم فعال است و وقوع هرگونه جهش در آن بر رنگ تولیدی توسط این لوکوس تاثیرگذار است. پروتئین کد شده توسط لوکوس آگوتی(asip) با اتصال به گیرنده ملانوکورتین(mc1r) باعث سنتز فئوملانین با طیف رنگی قهوه ای تا کرمی به جای یوملانین می گردد. در این مطالعه 170 نمونه از نژاد بز مرخز با الگوی رنگ پوشش متفاوت مورد مطالعه قرار گرفت. قطعات با استفاده از دو تکنیک pcr-rflpو pcr-sscp مورد بررسی قرار گرفتند. در لوکوس اکستنشن سه ناحیه پلی مورفیک c.299c>g، c.132t>g و c.142g>a شناسایی شد که به نظر می رسد این جهش ها در ارتباط مستقیم با ایجاد رنگ پوشش سیاه باشند. در لوکوس آگوتی نیز یک جهش جایگزینی در موقعیتc.158g>t و یک جهش حذفی در موقعیت c.172c مشاهده شد که در جهش جایگزینی موقعیت 158 اسید آمینه cys به gly تبدیل میشود، با توجه به اینکه جهش حذفی c.172c واقع در ناحیه کد کننده ژن آگوتی قرار دارد لذا باعث تغییر سه اسیدآمینه انتهایی پروتئین asip میگردد و ساختار فضایی پروتئین را بر هم می زند اما در این لوکوس ارتباط روشنی میان این جهش ها و ایجاد تنوع در رنگ پوشش مشاهده نشد. snpهای شناسائی شده در لوکوس اکستنشن با روش pcr-rflp مورد بررسی قرار گرفتند. ما از این تکنیک جهت شناسائی پلی مورفیسم در دو قطعه حاصل از تکثیر m1 و m2 ژن mc1r بهره گرفتیم. محصول pcr نمونه ها توسط آنزیم اندونوکلئاز bsuri مورد هضم قرار گرفتند. در نتیجه هضم آنزیمی قطعه m1 دو آلل t (با طول قطعات 12، 78، 94 و 115 جفت باز) و آلل c (با طول قطعات 12، 78، 60، 34 و 115 جفت باز) مشاهده شد که فراوانی آللی برای t و c به ترتیب 9765/0 و 0235/0 و فراوانی ژنوتیپی tt و tc به ترتیب 3/95 و 7/4 درصد بودند، در حالی که در میان نمونه های تحت مطالعه ژنوتیپ cc مشاهده نشد. در نتیجه هضم آنزیمی قطعه m2 دو آلل c ( با طول قطعات 6، 9، 24، 29، 57، 67 و 86 جفت باز) و آلل g( با قطعات حاصل از هضم 6، 9، 24، 29، 37، 49، 57 و 67 جفت باز) شناسائی شدند که فراوانی آللی برای c و g به ترتیب 9866/0 و 0134/0 بودند و با تهدف از این مطالعه شناسایی پلی مورفیسم در لوکوس های اکستنشن و آگوتی جهت بررسی ارتباط پلی مورفیسم-های شناسائی شده با تفاوت در رنگ پوشش بزهای مرخز(آنقوره ایران) می باشد. لوکوس های اکستنشن و آگوتی به ترتیب مقدار تولید یوملانین و فئوملانین را در ملانوسیت ها کنترل می کنند. لوکوس اکستنشن گیرنده ملانوکورتین(mc1r) را کد می کند که به طور مداوم فعال است و وقوع هرگونه جهش در آن بر رنگ تولیدی توسط این لوکوس تاثیرگذار است. پروتئین کد شده توسط لوکوس آگوتی(asip) با اتصال به گیرنده ملانوکورتین(mc1r) باعث سنتز فئوملانین با طیف رنگی قهوه ای تا کرمی به جای یوملانین می گردد. در این مطالعه 170 نمونه از نژاد بز مرخز با الگوی رنگ پوشش متفاوت مورد مطالعه قرار گرفت. قطعات با استفاده از دو تکنیک pcr-rflpو pcr-sscp مورد بررسی قرار گرفتند. در لوکوس اکستنشن سه ناحیه پلی مورفیک c.299c>g، c.132t>g و c.142g>a شناسایی شد که به نظر می رسد این جهش ها در ارتباط مستقیم با ایجاد رنگ پوشش سیاه باشند. در لوکوس آگوتی نیز یک جهش جایگزینی در موقعیتc.158g>t و یک جهش حذفی در موقعیت c.172c مشاهده شد که در جهش جایگزینی موقعیت 158 اسید آمینه cys به gly تبدیل میشود، با توجه به اینکه جهش حذفی c.172c واقع در ناحیه کد کننده ژن آگوتی قرار دارد لذا باعث تغییر سه اسیدآمینه انتهایی پروتئین asip میگردد و ساختار فضایی پروتئین را بر هم می زند اما در این لوکوس ارتباط روشنی میان این جهش ها و ایجاد تنوع در رنگ پوشش مشاهده نشد. snpهای شناسائی شده در لوکوس اکستنشن با روش pcr-rflp مورد بررسی قرار گرفتند. ما از این تکنیک جهت شناسائی پلی مورفیسم در دو قطعه حاصل از تکثیر m1 و m2 ژن mc1r بهره گرفتیم. محصول pcr نمونه ها توسط آنزیم اندونوکلئاز bsuri مورد هضم قرار گرفتند. در نتیجه هضم آنزیمی قطعه m1 دو آلل t (با طول قطعات 12، 78، 94 و 115 جفت باز) و آلل c (با طول قطعات 12، 78، 60، 34 و 115 جفت باز) مشاهده شد که فراوانی آللی برای t و c به ترتیب 9765/0 و 0235/0 و فراوانی ژنوتیپی tt و tc به ترتیب 3/95 و 7/4 درصد بودند، در حالی که در میان نمونه های تحت مطالعه ژنوتیپ cc مشاهده نشد. در نتیجه هضم آنزیمی قطعه m2 دو آلل c ( با طول قطعات 6، 9، 24، 29، 57، 67 و 86 جفت باز) و آلل g( با قطعات حاصل از هضم 6، 9، 24، 29، 37، 49، 57 و 67 جفت باز) شناسائی شدند که فراوانی آللی برای c و g به ترتیب 9866/0 و 0134/0 بودند و با توجه به عدم مشاهده ژنوتیپ gg فراوانی ژنوتیپی cc و gc به ترتیب 69/94 و 3/5 درصد بود. به نظر میرسد که سایر ژن ها و اثرات اپیستاتیک میان آنها نقش تعیین کننده ای در رنگ پوشش نهائی دارند.وجه به عدم مشاهده ژنوتیپ gg فراوانی ژنوتیپی cc و gc به ترتیب 69/94 و 3/5 درصد بود. به نظر میرسد که سایر ژن ها و اثرات اپیستاتیک میان آنها نقش تعیین کننده ای در رنگ پوشش نهائی دارند.