بررسی آموزش باز و از دور و رابطه آن با توسعه علم

نشانه‏های شکل‏گیری و بروز احتمالی یک بحران درروند جاری آموزش عالی قابل ردیابی است. افزایش هزینه‏ها بدون افزایش‏اعتبارات، کاهش کیفیت آموزشی، بروز تردید درموردتناسب برنامه‏های آموزشی ودرسی با نیازهای روز اقتصادی و اجتماعی، عدم تعادل میان عرضه و تقاضای نیروی انسانی تحصیلکرده وفرصتهای اشتغال و… از جمله این نشانه‏ها هستند. بدیهی است حل این مشکلات وکاهش تنشهای ناشی ازآن نیازمند ایجاد تغییرات اساسی راهبردی از طریق طراحی برنامه‏های راهبردی است. طراحی این برنامه‏ها نیز به نوبه خود مستلزم کسب اطلاعات اجتماعی وانجام فعالیتهایی است. حرکت برای ایجاد تغییر در روشهای سنتی واستفاده از فناوریهای نوین برخلاف آنچه مرسوم است که باید ازسطوح بسیار پایین ( مثلاً پیش دبستانی) آغاز شود، می‏تواند از سطح آموزش عالی ودر دانشگاهها آغاز شود، زیرا آمادگی برای استفاده از دانش وفنّاوری نوین، که محصول تفکر وتلاشهای پژوهشی خودآنهاست، بیشتر از دیگر سطوح آموزشی است. یکی از راهکارهای مهم درایجاد این تغییر وکاربرد فنّاوری نوین در آموزش، رویکرد به آموزش باز واز دور است. این نظام آموزشی به اعتقاد پیترز یک استثناست که توانسته است خودرا همگام وهماهنگ با تحولات صنعتی درجامعه جدید پیش ببرد. در این پژوهش با توجه به مفهوم توسعه و آموزش از راه دور به بررسی رابطه این دو واژه و نحوه ارتباط با یکدیگر می پردازیم. کلمات کلیدی : توسعه، علم، آموزش از دور، سیستم آموزشی