بررسی رابطه بین "میزان جامعیت برنامه ریزی سیستمهای اطلاعاتی استراتژیک" با "میزان موفقیت آن" در شرایط عدم اطمینان محیطی در شرکتهای تولیدی

در جهان پر از تحول و تغییر امروز، اطلاعات بعنوان یک منبع کلیدی برای افزایش میزان موفقیت سازمانها از طریق ایجاد تغییر در ماهیت انجام کار و وظایف و فعالیتها مطرح شده ا ند . بر همین اساس، سازمانها بمنظور حداکثر کردن اثربخشی استراتژیک خود، به دنبال ایجاد روشهایی جهت برنامه ریزی سیستمهای اطلاعاتی می باشند. برنامه ریزی سیستمهای اطلاعاتی استراتژیک به فرایند ایجاد یک پرتفوی برای استقرار و استفاده از سیستمهای اطلاعاتی بمنظور حداکثر کردن کارایی و اثربخشی سازمان، اطلاق می شود، آنچنانکه، سازمان بتواند آسانتر به اهدافش دست پیدا کند. یکی از مشکلاتی که برنامه ریزان سیستم های اطلاعاتی در این حوزه همواره با آن درگیر می باشند تعیین میزان جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعات استراتژیک و رابطه آن با میزان موفقیت این برنامه ریزی می باشد. این مشکل زمانی پررنگ تر می شود که برنامه ریزی در شرایطی انجام شود که محیط با سرعت در حال تغییر است و به اصطلاح عدم اطمینان بر محیط حاکم است. این مشکل پایه و اساس سوالات این تحقیق را تشکیل می دهند که پاسخگویی به آن ها نقش مهمی در موفقیت آتی برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک خواهد داشت. در این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین میزان جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک با میزان موفقیت آن در شرکت های تولید کننده قطعات خودرو دو فرضیه عنوان شد.که فرضیه اول به بررسی وجود این رابطه می پردازد، و فرضیه دوم رابطه میزان حداکثری موفقیت با میزان جامعیت را در شرایط عدم اطمینان مورد بررسی قرار می دهد. نتایج تحقیق حاکی از آن است جامعیت در برنامه ریزی منجر به موفیت آن خواهد شد.اما در شرایط عدم اطمینان، حداکثر موفقیت با جامعیت کمتر حاصل خواهد شد.لذا باتوجه به این نتایج پیشنهاداتی جهت اثربخشی برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی ارائه شده است. این تحقیق از نوع کاربردی،پیمایشی می باشد که با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری و با روش معادلات ساختاری نسبت به تحلیل آماری این اطلاعات اقدام شده است. کلید واژه: برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، موفقیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، جامعیت برنامه ریزی سیستم های اطلاعاتی استراتژیک، عدم اطمینان محیطی