تاثیر حفاظتی menthol در برابر القاء صرع و نقص حافظه ناشی از کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی

تاثیر حفاظتی menthol در برابر القاء صرع و نقص حافظه ناشی از کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی به کوشش فاطمه محمدی صرع یک بیماری نورولوژیک با حملات تشنجی خودبخودی و غیرقابل پیش بینی است. حمله های صرعی اثرات رفتاری مختلفی ازجمله نواقص شناختی را به دنبال دارند. در این مطالعه تاثیر پیش تیمار منتول بر آسیب حافظه القاء شده بوسیله کیندلینگ شیمیایی بررسی شد. کیندلینگ بوسیله تزریق درون صفاقی پنتیلن-تترازول (5/37 میلی گرم برکیلوگرم) بمدت 28 روز به صورت یک روز درمیان القاء شد. یک گروه از موش های صحرایی کیندل شده، منتول (40 میلی گرم برکیلوگرم) را به عنوان پیش تیمار، 30 دقیقه قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول دریافت کردند. یک هفته بعد از کامل شدن فرایند کیندلینگ، موش های صحرایی هر دو گروه برای یادگیری احترازی غیرفعال و حافظه فضایی مورد آموزش و آزمون قرار گرفتند. برهم کنش احتمالی با سیستم کولینرژیک بوسیله استفاده سیستمیک از غلظت های متفاوت اسکاپولامین، آنتاگونیست اختصاصی موسکارینی مطالعه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که پیش تیمار موش های کیندل شده با پنتیلن تترازول بوسیله منتول بطور معنی داری مدت زمان حضور در اتاقک تاریک را در آزمون حافظه احترازی غیرفعال افزایش می دهد، که شاخصی از آسیب به حافظه است. از طرف دیگر منتول بطور معنی داری وقوع خطاهای حافظه کاری را در ماز شعاعی کاهش می دهد. همانطور که انتظار می رفت تجویز اسکاپولامین به موش های صحرایی کنترل (کیندل نشده) نقص حافظه فضایی را به دنبال داشت. موش های صحرایی کیندل شده در ماز شعاعی به چالش ضد موسکارینی حساسیت بیشتری نشان دادند که موید آسیب نسبی سیستم کولینرژیک درگیر در حافظه فضایی در نتیجه فرایند کیندلینگ است. در موش های صحرایی پیش تیمار شده با منتول نیز حساسیت زیاد به اسکاپولامین مشاهده شد که نشان می دهد تاثیر حفاظتی منتول در مقابل نقص حافظه در ماز شعاعی بوسیله مکانیسم وابسته به سیستم کولینرژیک وساطت نمی شود.