مقایسه آسیب دستگاه مگنوسلولار در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و افراد بهنجار

یک مسأله مهم در علم عصب-روان شناسی به چگونگی پیوند دادن مکانیسمهای مغزی به رفتارهایی که تحت کنترل این مکانیسم هاست، مربوط می شود. موضوع دیگر دانستن این است که چگونه رفتارهای نابهنجار از آسیب مکانیسم های مغز که رفتارهای بهنجار را کنترل می کنند، ناشی می شود. یکی از فرضیاتی که در رابطه با نقص های مختلف بیماری اسکیزوفرنیا (حساسیت تباین، پردازش حرکتی، پوشش معکوس، انسجام فضایی- زمانی و غیره) مطرح شده است، نقش دو دستگاه مگنوسلولار و پارووسلولار در این بیماران است. پیشنهاد شده است که اسکیزوفرنیا با یک نقص در مسیر مگنوسلولار از سیستم بینایی زیر قشری مرتبط است. بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی نقص عصبی گذرگاه مگنوسلولار در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا با استفاده از دستگاه پریمتری هامفری است که تا کنون در این دسته از بیماران به کار گرفته نشده است. این آزمون دقیقاً مطابق با ویژگی های عصبی خاص مگنوسلولار ساخته شده و می تواند فرضیه نقص مگنوسلولار را با توجه به این ویژگی ها در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا مورد آزمون قرار دهد.هدف دیگر این تحقیق بررسی ارتباط بین علائم مثبت و منفی در اختلال اسکیزوفرنیا با نقص گذرگاه مگنوسلولار، به منظور بررسی نقش این بدکاری در بروز علائم فوق می باشد. بدین منظور40 نفر به تفکیک 20 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا (12مرد و8 زن) و 20 فرد بهنجار (10مرد و 10 زن) به وسیله ابزار پریمتری هامفری مورد آزمون قرار گرفتند. میانگین سنی آزمودنی ها به طور کلی، برابر 29/25 سال بود وآزمودنی ها در دامنه سنی 45-19 قرار داشتند. نتایج نشان داد گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در هر دو چشم عملکردی بسیار ضعیف تر از گروه افراد بهنجار در این پژوهش داشتند و برای هر چشم تفاوتبین دو گروه معنی دار بود. اما بین دو گروه علائم مثبت و منفی بیماران در میزان آسیب گذرگاه مگنوسلولار تفاوت معنی داری وجود نداشت و هر دو گروه تقریباً به یک میزان در آزمون ماتریس هامفری نابهنجاری نشان دادند. این نتایج به طور کلینشان دهنده نقص گذرگاه عصبی مگنوسلولار در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا می باشد و فرضیه تحقیق را تأیید می کند. از آن جا که این گذرگاه جزئی از سیستم عصبی می باشد، این یافته به طور کلی در راستای تحقیقاتی است که مبنی بر وجود نقایص عصبی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا هستند. نقص بارز گذرگاه مگنوسلولار را می توان عامل ایجاد نقایص گسترده شناختی و توجهی در این بیماران دانست.