مطالعه مهار استرس اکسیداتیو سلولهای مزانشیمی تیمار شده با هیدروکینون توس نانوکورکومین دندروزومی

بنزن یکی از شناخته شده ترین ترکیبات موجود در آلودگی هواست که با ورود به بدن انسان متابولیسم آن در کبد آغاز می شود. از جمله متابولیت های این ترکیب در کبد، هیدروکینون است که از طریق گردش خون وارد مغز استخوان می شود و توسط آنزیم های موجود در این بافت دستخوش اکسیداسیون می گردد و باعث القای استرس اکسیداتیو می شود. بنابراین با مصرف آنتی اکسیدان ها تا حدودی می توان این عدم تعادل و استرس القا شده را به حالت عادی بازگرداند. از جمله مواد آنتی اکسیدان می توان به کورکومین ، پلی فنول هیدروفوب استخراج شده از ریشه گیاه زرچوبه، اشاره کرد. از معایب این ترکیب دارویی جذب پایین و متابولیسم سریع و در نتیجه محدودیت استفاده از آن به دلیل زیست ماندگاری ضعیف می باشد. لذا در این پژوهش به منظور افزایش زیست ماندگاری کورکومین، از نانو پلیمر دندروزومی این ترکیب استفاده شد. در این مطالعه اثرات محافظتی نانو کورکومین در مقابل استرس القا شده توسط هیدروکینون در سلول های بنیادی مزانشیمی ارزیابی شد. به این منظور یک گروه از سلول های مزانشیمی به مدت 24 ساعت تنها با هیدروکینون تیمار شدند و گروه دیگر به مدت 12 ساعت با نانو کورکومین پیش تیمار شدند و سپس به مدت 24 ساعت در معرض هیدروکینون قرار گرفتند. سپس میزان گونه های فعال اکسیژن (ros) توسط پروب فلورسنت dcfh-da و نیز میزان پراکسیداسیون لیپیدی توسط tbars، در دو گروه اندازه گیری و مقایسه شد. از سوی دیگر بیان ژن های آنتی اکسیدان کاتالاز (cat)، سوپراکسید دسموتاز 1 (sod1) و هم اکسیژناز 1 (ho1) توسط تکنیک real time rt-pcr ارزیابی گردید. نتایج نشان داد پیش تیمار سلول ها با نانو کورکومین باعث کاهش میزان ros سلول و نیز پراکسیداسیون لیپیدی می شود و همچنین بیان ژن های آنتی اکسیدان cat و ho1 افزایش می یابد و لذا نانوکورکومین سلول ها را از اثرات مخرب هیدروکینون محافظت می کند