تاثیر نوع کانون توجه بر عملکرد و فعالیت الکترومایو گرافی سطحی عضلات منتخب ورزشکاران تیراندازی با کمان "با تاکید بر آزمون فرضیه عمل محدود شده".

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر نوع کانون توجه بر عملکرد و فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات منتخب ورزشکاران تیر اندازی با کمان بود. بدین منظور 12 نفر(7 مرد و 5 زن) از تیر اندازان با میانگین سن 66/27 سال، میانگین وزن 15/68 کیلو گرم و میانگین قد 33/165 سانتی متر که به طور میانگین 2 سال تجربه تیر اندازی با کمان داشتند انتخاب شدند. تمامی شرکت کنندگان در شرایط کنترل، دستورالعملهای درونی- شنیداری، درونی - دیداری، بیرونی - شنیداری و بیرونی - دیداری کانون توجه به تیر اندازی پرداختند، فعالیت الکترومایو گرافی سطحی عضلات باز کننده انگشتان، خم کننده سطحی انگشتان، دوسر بازویی، دلتوئید میانی، دلتوئید خلفی و پشتی بزرگ ثبت گردید و امتیازات هر مرحله محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد، دستورالعملهای مختلف کانون توجه بر عملکرد تیر اندازان تاثیر معناداری نداشته و عملکرد تیر اندازان زن و مرد در دستورالعملهای مختلف تفاوت معناداری نداشته است، جنسیت نیز تاثیر معناداری بر عملکرد نداشت. دستورالعملهای مختلف کانون توجه بر فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات باز کننده انگشتان، خم کننده سطحی انگشتان، دو سر بازویی، دلتوئید میانی و پشتی بزرگ تاثیر معناداری نداشت، اما بر فعالیت الکترومایوگرافی عضله دلتوئید خلفی موثر بوده و میانگین فعالیت الکترومایوگرافی این عضله با ارائه دستورالعمل درونی - شنیداری در مقایسه با شرایط کنترل، بیرونی - شنیداری و بیرونی - دیداری به طور معناداری کاهش یافته بود. فعالیت الکترومایوگرافی هیچ یک از عضلات در دستورالعملهای مختلف در زنان و مردان تفاوت معناداری نداشت، فعالیت الکترو مایوگرافی عضلات دوسر بازویی، دلتوئید خلفی و پشتی بزرگ به طور معناداری در زنان بیشتر از مردان بود. نتایج این تحقیق فرضیه عمل محدود شده را حمایت نمی کند.