رابطه­ی بین توانایی، خودکارآمدی و رویکردهای یادگیری با فراشناخت در دانش­آموزان یک تحلیل مسیر

هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان رابطه ی توانایی(هوش)، خودکارآمدی، رویکردهای یادگیری و فراشناخت دانش آموزان دختردوره ی متوسطه شهرستان های چالوس و نوشهر است. برای انجام دادن این پژوهش 347 دانش آموز به شیوه ی خوشه ای مرحله ای انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. در جریان پژوهش پرسشنامه های آگاهی های فراشناختی شروا و دنیسون، خودکارآمدی تحصیلی، پرسشنامه تجدیدنظر شده ی دو عاملی فرایند مطالعه و آزمون ماتریس های پیشرونده ی ریون برای سنجش متغیرهای پژوهش به کار برده شد. برای بیان روابط موجود بین متغیرها و آزمون مدل ارائه شده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده گردید. نتایج نشان داد که مولفه های هوش، خودکارآمدی، رویکردهای یادگیری و فراشناخت دو به دو با یکدیگر همبستگی دارند. علاوه بر این نتایج تحلیل مسیر نشان داد که داده ها با الگوی پیشنهادی ماگنو (a2009) برازش ندارند. اما با اعمال ثابت ماندن واریانس مانده ها، شاخص های برازش، نشان دهند ه ی برازش مدل است. این بدان معناست که یادگیرندگانی که هوش بالایی دارند می توانند توانایی ذهنی خود را به رویکردهای یادگیری عمیق و سطحی و خودکارآمدی تبدیل کنند. همین طور رویکرد یادگیری عمیق و باورهای کارآمدی دانش آموزان را قادر می سازد تا از فراشناخت به طور موثر استفاده کنند. همچنین با استفاده از مدل برازش شده مشخص شد که رویکرد یادگیری عمیق دارای بیشترین اثر کلی بر فراشناخت است.