من در جامعه مدرن و پست مدرن با تاکید بر هنرمند محوری در نام گذاری اثر هنری

ذهن انسان دارای تصاویر و اطلاعات فراوانی است؛ که بخشی به صورت نهفته و بخشی به صورت آشکار در اعمال و کردارش تاثیر می گذارد. انسان و جامعه تاثیر متقابلی بر هم دارند که نتیجه آن شکل گیری هویت و شخصیت هنرمند می باشد. هنرمندان در هر موقعیت زمانی و مکانی با تاثیرات بر گرفته از محیط و همچنین تاثیرات ایجاد کرده بر آن، به دنبال راهی برای بیان «منِ» خود هستند. در این شرایطِ ذهنی و اجتماعی، فاعلیت هنرمند است که وارد عمل می شود که با حفظ فردیت، باعث استقلال «من» و اختیار او می شود. انتخاب و اختیارهنرمند بیانگر روح دوران و حالات روحی او، هم چنین نشانگر گرایش به سبک های هنری مورد توجه نیز می باشد. هنرمندان نام اثر را به عنوان لایه ای از لایه های تشکیل دهنده اثر می دانند؛ همان گونه که هنری بودن اثر، ارزشی است اطلاق شده ار سوی جامعه به اثر، نام اثر هم ارزشی است که از سوی هنرمند به اثر داده می شود. برخی از هنرمندان نامی متناسب با موضوع و محتوا بر اثر خود بر می گزینند؛ و برخی دیگر با انتخاب نامی نامتناسب با موضوع اثر اما آگاهانه آن را از تعلق به «منِ هنرمند» به غیرِ خود وا می گذارند. «بدون عنوان» یکی از عناوینی است که اثر را دارای جنبه ی غیر شخصی می کند. تقریبا از سال 1950 بیشتر شاهد چنین عناوینی هستیم (با این که قبل از این زمان نیز عناوینی چنین مورد توجه بوده است). هر مخاطبی با دیدن این نام در کنار اثر می تواند انتخاب خاصِ خود را داشته باشد. زیرا این عنوان از سوی هنرمند باعث فعال سازی تمایل به ایجاد پیوند میان خود، اثر و مخاطب می شود. «من» نقش بسزایی در این فرآیند دارد زیرا باعث ارتباط فرد با پیرامون او ست؛ و با حفظ فردیت، دارای این عرصه اشتراکی نیز می باشد. روش انتخابی برای پیش برد پایان نامه از نظر هدف، شیوه بنیادی است؛ و از نظر روش تحقیق، تطبیقی-تحلیلی می باشد. و یافته اندوزی به شیوه کتابخانه ای و روش تجزیه و تحلیل به شیوه کیفی می باشد.