جایگاه حالت خطرناک در سیاست اصلاح و درمان

اولین مطالعه علمی راجع به مجرم و علت وقوع جرم ، توسط توسط پزشک قانونی ایتالیائی به نام سزار لومبروزو انجام گرفت واندیشمندان دیگری به نام انریکو فری و رافائل گاروفالو نیز از روش های تجربی برای تحلیل علت ارتکاب جرم استفاده نمودند . مفهوم حالت خطرناک که بیان گر میزان خطرناکی فرد برای جامعه بوده و برای مقابله با آن تدابیری تحت عنوان اقدامات تأمینی وتربیتی تأسیس گردید ، در مکتب تحققی معرفی شد . مکتب دفاع اجتماعی نوین به سردمداری مارک آنسل ، اراده آزاد در ارتکاب جرم را می پذیرد ولی در عین حال قبول دارد که انسان ، موجودی است که از محیط بیرونی و عوامل درونی تأثیر می پذیرد و محیط اجتماعی نیز در بزه کار شدن وی سهیم است پس باید جامعه خود عهده دار اصلاح چنین فردی شود . رویکرد اصلاح و درمان در کشورهای متعددی به اجرا درآمد در این میان حالت خطرناک مفهومی است که در رویکرد اصلاح و درمان تأکید بسیاری بر آن شده است و تمامی واکنش های تعیینی سعی در رفع این حالت دارند. به منظور مقابله با حالت خطرناک از منظر رویمرد اصلاح و درمان ، تدابیر خاصی تحت عنوان اقدامات تأمینی و تربیتی معرفی شده اند . این اقدامات ، ماهیت خاص و انواع گوناگونی دارند که کاملا از مجازات ها متمایزند . در رویکرد اصلاح و درمان بزه کاران ، تأکید اصلی بر حالت خطرناک پس از وقوع جرم است .