مقاسیه اضطراب امتحان،اضطراب اجتماعی و تفکر غیر منطقی در اوایل و اواخر نوجوانی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی اضطراب امتحان، اضطراب اجتماعی و تفکر غیر منطقی در اوایل و اواخر نوجوانی در شهر اصفهان بوده است. جامعه ی آماری این پژوهش کلیه ی دانش آموزان اول راهنمایی و چهارم دبیرستان اصفهان در سال تحصیلی 91-90 می باشد. نمونه ی پژوهش شامل 300 نفر از دانش آموزان اول راهنمایی (150 نفر دختر و 150 نفر پسر) و 300 نفر از دانش آموزان چهارم دبیرستان (150 دختر و 150 پسر) می باشد که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به روش طبقه ای غیر نسبتی انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است. نتایج پژوهش نشان دادند که بین سه متغیر (اضطراب امتحان، اضطراب اجتماعی و تفکر غیر منطقی رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که سن عامل تعدیل کننده بین اضطراب امتحان و اضطراب اجتماعی از یکسو و اضطراب امتحان و تفکر غیر منطقی از سوی دیگر نیست. در متغیر اضطراب امتحان، دو پایه تحصیلی با مهم تفاوت معناداری نداشتند ولی در متغیرهای اضطراب اجتماعی و تفکر غیر منطقی بین آن ها تفاوت معناداری وجود داشت، به گونه ای که اضطراب اجتماعی در بین دانش آموزان چهارم دبیرستان نسبت به اول راهنمایی بیشتر و برعکس تفکر غیر منطقی در بین دانش آموزان اول راهنمایی بیشتر از چهارم دبیرستان بود. از بین چهار متغیر (اضطراب اجتماعی، تفکر غیر منطقی، دوره رشدی و جنسیت)، اضطراب اجتماعی به عنوان بهترین پیش بین برای اضطراب امتحان است. از بین یازده مقیاس تفکر غیر منطقی، چهار مقیاس (اجتناب، شخصی سازی، دگم و کمال گرایی)، اضطراب امتحان را پیش بینی می کنند و دو جنس در سه متغیر اضطراب امتحان، اضطراب اجتماعی و تفکر غیر منطقی با هم تفاوت معناداری نداشتند. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که با توجه به تغییر شرایط آزمون ها، نگرش دانش آموزان به امتحان تغییر کرده و همین امر سبب دیده نشدن تفاوت در دو مقطع در زمینه اضطراب امتحان شده است. با توجه به عامل رشد شناختی، تفکر غیر منطقی در اوایل نوجوانی بیشتر و با توجه به انتظارات اطرافیان، اضطراب اجتماعی در اواخر نوجوانی بیشتر بوده است.