پلی فونی( چند صدایی) در گزیده اشعار سایمون ارمیتاج:مطالعه ی رابطه ی گوناگونی سبک و صدا بر اساس نظریات باختین

مطالعه حاضر خوانشی از گزیده اشعار سایمون آرمیتاج بر اساس نظریات باختین در حوزه "صدا" ارائه می دهد و بر آنست ارتباط میان سبک و صدا را در این اشعار آشکار سازد. یکی از نظریه های مهم باختین در حوزه صدا در ادبیات، نظریه پلی فونی یا چند صدایی است. باختین عمیقاً می پنداشت که تنها ژانر رمان توانایی در برگیری پلی فونی را دارد و ژانر شعری، طبیعتاً نمی تواند پلی فونیک (چند صدا) باشد. در جریان تحقیق ابتدا یک مجموعه از معیارهایی که باختین برای پلی فونی ضروری می پنداشت ارائه خواهد شد. برای این هدف تئوری ها و نظریه پردازی های باختین در حوزه ادبیات و خصوصاً پلی فونی، چند زبانگی و دیالوجیزم کاملاً مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. در مرحله بعد مقوله سبک و گوناگونی سبک مورد مطالعه قرار می گیرد. برای این منظور مطالعه و بررسی اصول و قواعد ارائه شده توسط علم سبک شناسی برای مطالعه سبک ضروری می نماید. بعد دیگری که این مطالعه ناگزیر از تمرکز بر آن است، گوناگونی و تغییر صدا در متون ادبی می باشد. بسیاری از منتقدان گوناگونی صدا را برابر با پلی فونی می دانند در حالیکه مطالعه حاضر به عنوان یکی از یافته هایش تلاش دارد میان پلی فونی و گوناگونی صدا تفاوت قائل شده و این تفاوت را روشن سازد. در فرآیند اصلی تحقیق، در گام بعدی گزیده اشعار بر اساس هر سه پارامتر سبک، صدا و پلی فونی مورد مطالعه قرار می گیرد. در آخر بر اساس نتایج بدست آمده، سعی خواهد شد الگوهایی برای تغییر سبک و صدا در شعر و رابطه آنها با یکدیگر و با پلی فونی ارائه گردند. در فرایند تحقیق بطور ضمنی اشاره می شود که ژانر شعری، بر خلاف نظریه باختین، می تواند پلی فونیک (چند صدا) باشد.