بررسی مشکلات و چالشهای پیش روی همزیستی شبکه هایipv6 وipv4 و ارزیابی عملکرد راهکارهای ارائه شده

اینترنت که امروزه نقش بسیار مهمی در ارتباطات مخابراتی ایفا می نماید، با کوشش های فراوان در به اشتراک گذاری اطلاعات و کاربردهای مشترک، توانسته در سطحی گسترده رشد بی نظیری داشته باشد. به گفته شرکت آمریکایی سیسکو در سال جاری میلادی تعداد دستگاه های همراه متصل به اینترنت، از تعداد مردم جهان بیشتر خواهد بود.شرکت سیسکو در جدیدترین گزارشش درباره نقل و انتقال جهانی داده ها از طریق دستگاه های همراه، پیش بینی می کند که تا سال ???? میلادی ده میلیارد دستگاه همراه متصل به اینترنت مانند تبلت و گوشی های موبایل در سراسر دنیا وجود خواهد داشت. با گسترش ارتباطات مخابراتی در بستر اینترنت، ظهور نسل های موبایل مبتنی بر ip، گسترش اینترنت بی سیم و افزایش بسیار زیاد تعداد کاربران اینترنت، فضای آدرس دهی 32 بیتی پروتکل فعلی اینترنت یعنیipv4 برای اختصاص به کاربران دچار محدودیت گشته است. اگرچه سازوکارهایی نظیر nat وcidr توانسته اند اندکی برعمر ipv4 بیافزایند اما همچنان مشکل محدودیت فضای آدرس دهی 32 بیتیipv4 و برخی مشکلات ذاتی سرآیند بسته یipv4 در جای خود باقی است. بنابراین گذار به پروتکل جدید ipv6 برای حل مشکل فضای آدرس دهی محدود و سایرمحدودیت های این پروتکل ضرورت پیدا کرده است. ipv6 مختصر شده ی عبارت”internet protocol version6” می باشد. این پروتکل توسطietf برای حل بسیاری از مشکلات نسخه ی قبلیipیعنیipv4 طراحی شده است. ipv6 به عنوان جایگزینی برایipv4، مشکل فضای آدرس دهیipv4 را با اختصاص 128 بیت برای آدرس های اینترنتی حل نموده است و برخی ویژگی های جدید همانند تحرک، امنیت و پیکربندی خودکار را به شبکه هایip محور، افزوده است. اما باید به این نکته توجه داشت که نمی توان یک روز مشخص را برای مهاجرت کل شبکه هایipv4 به شبکه هایipv6 در نظر گرفت. چرا که شبکه هایipv4 و سرویس های فراوان آن به صورت گسترد ه ای در دنیا گسترده شده اند و مدیریت همزمان همه ی این کاربران و سرویس های فراوان موجود امری مشکل و غیر ممکن می باشد. علاوه براین، بسیاری از سازمان ها به حدی به اینترنت وابسته شده اند که حتی برای یک روز نیز نمی توانند تحمل قطعی اینترنت را داشته باشند چه رسد به اینکه بستر پروتکل اینترنتی شان را تغییر دهند. پس باید یک دوره ی مهاجرت از شبکه هایipv4 به شبکه هایipv6 تحت عنوان دوره ی همزیستی در نظر گرفت. سه روش عمده برای انتقال شبکه های فعلی به ipv6 ارائه شده است که عبارتند از: تونل زدن بسته هایipv6 در بسته هایipv4، روش dual-stack و روش ترجمه آدرس. در یک راهبرد انتقال آرام در حین استفاده از تجهیزات موجود، ارتقای شبکه باید بر اساس شبکهipv4 موجود انجام گیرد. در ابتدا ipv6 در یک مقیاس کوچک پیاده شده و به تدریج به محیط های بزرگتر گسترش داده شود. در این پایان نامه به بررسی پروتکل ipv6 و بهبودهای انجام شده در این پروتکل و نیز چالش های پیش روی آن پرداخته شده است . یک بستر آزمایشی بر مبنای شبکه ی دانشگاه صنعتی اصفهان بوسیله نرم افزار opnet ایجاد شده و با شبیه سازی روش های همزیستی بر روی این بستر آزمایشی و در قالب سناریوهای پیشنهادی به بررسی و مقایسه سازوکار های پیشنهادی در شرایط مختلف پرداخته شده است. در نهایت بر اساس نتایج بدست آمده و بررسی نقاط قوت و ضعف هر یک از روش ها، ارزیابی های مقایسه ای بین روش های همزیستی ارائه گشته است.