تاثیر آموزش مقابله با زلزله به دانش آموزان دبیرستانی پسر بر میزان آمادگی خانوارها در شهر اشتهارد در سال 1390-1389

مقدمه و اهداف: زلزله از ترسناک ترین و مخرب ترین، پدیده های طبیعت است. 93% از خاک ایران در معرض خطر زلزله بوده، از آنجا که آموزش عمومی یکی از مهمترین عناصر برای آمادگی در برابر زلزله می باشد، در این مطالعه، تاثیر اجرای برنامه آمادگی مقابله با زلزله در دانش آموزان بر میزان آمادگی خانواده هایشان برای پاسخ گویی به زلزله احتمالی مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. نمونه گیری به روش تمام شماری انجام شد، ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ای بوده، که پس ازتعیین روایی محتوایی و صوری، ابزار در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 18 استفاده شد. همچنین از شاخص های آماری توصیفی و آزمون های آماری (کای اسکوئر، آزمون دقیق فیشر، t زوجی و t مستقل و کلموگروف اسمیرونف و آنالیز واریانس ترکیبی) در سطح معناداری 95% استفاده شد. نتایج: از 117 نفر شرکت کننده در پژوهش 64(6/40%) نفر در گروه کنترل و 53(3/45%) نفر در گروه مداخله قرار داشتند. نتایج نشان داد که میانگین آگاهی (007/0p=) و مهارت (011/0p=) گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل است. و در پس آزمون و پیگیری، میانگین شاخص نگرانی، دانش و مهارت گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از میانگین شاخص نگرانی گروه کنترل است(05/0p<). در نهایت مداخله باعث افزایش میزان اکثر شاخص های مورد بررسی در مطالعه شده است. نتیجه گیری: مطابق با نتایج تحقیق مشخص شد که خانواده ها؛ دانش، نگرش و مهارت پایینی نسبت به زلزله دارند که دلالت بر عدم آمادگی خانواده ها جهت مقابله با زلزله احتمالی می باشد. با توجه به افزایش سطح آمادگی خانواده ها بوسیله آموزش های منتقل شده توسط دانش آموزان و کاهش ماندگاری آن در طول زمان، توصیه می شود که جهت اثربخش بودن، این آموزش ها تداوم داشته باشند. پیشنهاد می شود که مطالعه در جامعه دختران نیز انجام شود، همچنین در صورت امکان آموزش ها بصورت مستقیم به خانواده ها ارائه شود. واژگان کلیدی: زلزله، آمادگی خانواده ها، دانش آموزان دبیرستانی