ورزش همگانی در ایران و مقایسه آن با چند کشور جهان: موانع، راه حلها و راهکارهای توسعه

مقدمه. شیوه مدرن زندگی ما فعالیت بدنی را تاحد زیادی کاهش داده است. رشد بیماری های ناشی از سبک زندگی و چاقی نشان دهنده عدم تعادل میان سبک زندگی و نیازمندی های جسمانی ماست. این تحقیق با هدف بررسی موانع ورزش همگانی در ایران، به همراه ارائه برخی راه حل ها و راهبردهای موفق مورد استفاده توسط سایر کشورها برای رفع این موانع انجام گرفت. روش. بدین منظور پرسشنامه محقق ساخته ای در اختیار 216 نفر از مدیران، مربیان، سایر افرادی که در حیطه ورزش همگانی فعالیت داشتند برای بررسی (الف) چگونگی ادراک و نگرش آنها درباره ورزش همگانی و حمایت هایی که از آن صورت می-گیرد، (ب) موانع موجود بر سر راه ورزش همگانی در جامعه ایران و (ج) راهکارها و راه حل های رفع این موانع و اولویت های اقداماتی که باید صورت گیرد؛ قرار گرفت. همچنین، تفاوت های میان سئوالات تحقیق دربین زنان و مردان مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها. اغلب پاسخ دهندگان (98%) بیان داشتند که شهروندان فرصت های ورزش همگانی در کشور را ارزشمند می دانند. نتایج همچنین نشان داد که بیشترین تلاش برای ارتقای ورزش همگانی در بین سالمندان انجام گرفته و خانواده ها، افراد دارای بیماری های مزمن، پسران و دختران درمعرض خطر اضافه وزن و چاقی به ترتیب گروه های بعدی بودند که بیشترین تلاش برای ارتقای فعالیت بدنی آنها صورت گرفته بود. همچنین، کمبود نیروی انسانی بزرگترین مانع تصور شده و پس از آن؛ بودجه و مسائل مالی، و کیفیت و کمیت اماکن و تجهیزات ورزشی قرار گرفتند. درخصوص تفاوت بین جوامع زنان و مردان نیز پاسخ-دهندگان؛ حمایت اجتماعی کمتری را از جامعه زنان ادراک می کردند و بیان داشتند این موضوع ممکن است مشکلات بیشتری را در ارتباط با سلامت زنان به بار آورد. نتیجه گیری. اگرچه این تحقیق لزوما منعکس کننده تمام نظرات و نگرش های موجود درباره موانع ورزش همگانی در ایران و راهکارهای رفع آن نیست، ولی می تواند چارچوبی را برای شناسایی آنها و روش های مورد استفاده در سایر جوامع برای رفع آنان فراهم آورد. در تحقیق حاضر، شناسایی و بکارگیری سازمان های همکار بالقوه و گروه های داوطلب؛ ارائه برنامه های ورزشی با تنوع بیشتر برای گروه های مختلف؛ و حمایت مالی دولت و پرداخت یارانه از راهکارها و اولویت ها معرفی شدند.