کاربرد روش های تنظیم کننده در عیب یابی سازه ها جهت مقاوم شدن در برابر خطاهای آزمایشگاهی

امروزه عیب‎یابی سازه‎ها به منظور جلوگیری از خرابی سازه‎ها یکی از فعال‎ترین زمینه‎های تحقیقاتی است که توجه محققان زیادی را به خود جلب کرده است. به طور کلی می‎توان به مسئله عیب‎یابی به صورت حل دستگاه معادلات غیرخطی نگاه کرد. جهت بدست‎آوردن پارامترهای خرابی، دستگاه معادلات غیرخطی وابسته پس از خطی‎سازی حل می‎شود. این تحقیق به عیب‎یابی سازه‎ها تحت تحریک دینامیکی با استفاده از پاسخ‎های اندازه‎گیری‎شده می‎پردازد. پاسخ‎های شتاب سازه بوسیله شتاب‎سنج‎ها ثبت می‎شوند که برای عیب‎یابی تحت بار دینامیکی تعبیه شده‎اند. از این رو شتاب‎های ثبت‎شده منشأ خطا می‎باشند. این خطاها ممکن است به نتایج نادرست برای شناسایی پارامترهای خرابی منجر شوند. در ریاضیات برای تسهیل حل دستگاه معادلات خطی در مقابل این قبیل خطاها، روش‎های پایدارسازی(منظم‎سازی) مورد استفاده قرار می‎گیرند. پایدارسازی تیخونوف و پایدارسازی تجزیه مقادیر منفرد منقطع دو روش از بهترین روش‎های پایدارسازی می‎باشند. ایده اصلی این روش‎ها، مقیاس‎کردن خطای گوسی به سمت مبدأ در جهت‎های متعامد مختلف با ضرایب مقیاس متفاوت و کوچک‎تر از یک می‎باشد. در تحقیق حاضر این روش‎ها برای بهبود نتایج در مقابل شتاب‎های اندازه‎گیری‎شده خطادار استفاده می‎شوند. برای مطالعه موردی خرپای دوبعدی در نظر گرفته شده است. نتایج بدست‎آمده اثر مثبت این روش را در عیب‎یابی دقیق سازه‎ها نشان می‎دهد.