بررسی دلایل عدم استفاده از انرژی خورشیدی در معماری ایران و ارائه راهکارها و طراحی یک نمونه موردی در تبریز

از میان ارکان سه گانه پایداری محیطی (انرژی ،اکولوژی ومحیط زیست) انرژی در راس این مثلث قرار دارد و به عنوان مهمترین مساله محیطی در زمان حاضر مطرح می باشد. بنا به گزارش سازمان انرژی های نو در ایران، بیش از ??% منابع مختلف انرژی کشور در ساختمان ها مصرف می شود. با توجه به اینکه نه تنها منابع نفتی از سرمایه های ارزشمند و حیاتی کشور می باشند که مصرف غیربهینه آنها زیان های جبران ناپذیری را ایجاد می کنند، بلکه استفاده بیش از حد از آن ها باعث آلودگی محیط زیست نیز می شود، صاحب نظران وکارشناسان به دنبال منابعی هستند که به تدریج جایگزین سوخت های فسیلی شوند. یکی از این منابع انرژی پاک ولایزال خورشیدی است، که در بخش گرمایش و سرمایش ساختمان می تواند باعث صرفه جویی قابل توجهی گردد. این رساله در صدد است که دلایل عدم استفاده از انرژی خورشیدی در ایران را بررسی کند و همچنین با طراحی یک نمونه موردی به مطالعه امکان استفاده از انرژی خورشیدی در مقیاس مجتمع مسکونی بپردازد. در ساختمان های طراحی شده دراین پروژه سعی شده است ایده های بهینه سازی مصرف انرژی خورشیدی بطور کامل اجرا شده و در آن الگوی های علمی و مناسبی برای برنامه ریزی در جهت مصرف بهینه انرژی داده شود و از طرفی این مجموعه می تواند نمونه ای برای سایر بخش ها نیز باشد. دراین خصوص طراحی این مجتمع به صورت ساختمان های با مصرف انرژی نزدیک به صفر مد نظر می باشد .