بررسی تطبیقی معیار معناداری و صدق و کذب در نگاه فلسفه اسلامی و پوزیتیویسم

مسئله ی معیار صدق از مباحث عمده و اساسی در معرفت شناسی می باشد. امروزه به جای بحث از ملاک صدق، از معیار صدق بحث می گردد؛ زیرا نحوه ی احراز صدق، تعیین کننده جهان بینی های متعدد از سوی افراد بشر می باشد؛ در واقع آنان راه حقیقت را در نحوه ی احراز صدق یافته اند. بنابراین ایدئولوژی متناسب با این جهان بینی که بر آمده از شناخت شناسی آن هاست را بر می گزینند. ارائه ی معیارهای صحیح راه یابی به حقیقت، می تواند نقش موثری در انتخاب جهان بینی و ایدئولوژی های متناسب با آن داشته باشد. این معیار در فلسفه اسلامی، با ارجاع گزاره های نظری به بدیهی تبیین می گردد، و در پوزیتیویسم این معیار تجربه می باشد. مسئله ی معناداری در فلسفه ی غرب، بر خلاف فلسفه ی اسلامی، از مباحث چالش انگیز بوده است. توجه به معناداری به معنای توجه به زیربنای شروع تمامی بحث ها، سوال ها و پاسخ ها می باشد. توجه به معیار معناداری تعیین کننده ی گستره ی مباحث با معنا از بی معنا، و در نتیجه سرمایه گذاری فکری و عملی بر مباحث معنادار است. هرگونه خطا و اشتباه در این رابطه چه بسا سرمایه ی عظیم زندگی انسان را با مخاطره مواجه می گرداند. رسالت این پایان نامه، ارائه ی تصویری روشن از مسئله ی معیار معناداری و صدق وکذب در فلسفه اسلامی و پوزیتیویسم می باشد؛ به گونه ای که بتواند راه حلی اساسی جهت مشکلات عمده ی مطرح شده بر نگرش پوزیتیویسمی ارائه نماید.