بهینه سازی تخصیص منابع آب سطحی به شبکه آبیاری رامهرمز با توجه به وجود سد مخزنی جره بر روی رودخانه زرد

امروزه یکی از مشکلات موجود در کشور ما، کمبود آب می باشد و این مسئله لزوم استفاده از مدیریت مناسب منابع آب را می-طلبد. با توجه به لزوم خودکفایی در بخش کشاورزی و نیاز زیاد این بخش به آب، می بایست قوانین مناسبی برای بهره برداری از مخازن سدها به عنوان مهم ترین منابع آب سطحی اتخاذ شود تا از مخزن در هر دوره زمانی با اطمینان به ایجاد کمترین کمبود، بهره برداری صورت گیرد. برای همین منظور از تکنیکی به نام تکنیک بهینه سازی استفاده می شود. روش های مختلفی برای بهینه-سازی عملکرد سدها مورد استفاده قرار گرفته است. اما روشی که در سال های اخیر مورد توجه محققان قرار گرفته روش الگوریتم ژنتیک است. در مطالعه حاضر با در نظر گرفتن افق دید برنامه ریزی یکساله و بازه های زمانی ماهانه، این الگوریتم برای سد جره در رامهرمز که وظیفه تامین آب شبکه آبیاری و زهکشی رامهرمز را دارد اجرا گردید. در طی انجام این تحقیق از میزان دبی های ورودی از ایستگاه هیدرومتری رود زرد به مخزن سد جره در طول 40 سال آماری استفاده شد، سپس با در نظر گرفتن احتمال وقوع دبی های مختلف در مورد میزان آورد رودخانه در ماه های مختلف با احتمال های مختلف 50، 60، 70، 80 و 90 درصد، میزان بهینه خروجی و حجم مخزن برای ماه های مختلف محاسبه شد. نتایج حاصل نشان داد که در بهترین و بدترین حالت سد جره در تامین نیاز شبکه آبیاری و زهکشی رامهرمز دارای قابلیت اعتماد به ترتیب 72/90 و 45/63 درصد می باشد. از طرفی مقادیر آسیب-پذیری وارده به سیستم در بهترین و بدترین حالت 95/30 و 87 میلیون متر مکعب می باشد. همچنین مقادیر تبخیر از سطح دریاچه مخزن سد به ازای احتمال دبی های وقوع 50 و 90 درصد به ترتیب برابر 85/12 و 75/11 میلیون متر مکعب بدست آمد و تنها در ماه دی بطور کامل توانایی تامین نیاز پائین دست را دارد. با توجه به نتایج بدست آمده سد جره به تنهایی توانایی تامین نیاز آبی فعلی شبکه را نداشته و با توجه به میزان خروجی در ماه های مختلف و به ازای احتمال دبی های مختلف الگوی تراکم کشت بهینه مطابق با میزان خروجی ها از سد جره پیشنهاد گردید.