بررسی تاریخی گفتمانهای تئاتر در ایران معاصر (1357-1387)

Dev123729 1387..1387

Melanocyte development provides an excellent model for studying more complex developmental processes. Melanocytes have an apparently simple aetiology, differentiating from the neural crest and migrating through the developing embryo to specific locations within the skin and hair follicles, and to other sites in the body. The study of pigmentation mutations in the mouse provided the initial key ...

نقش دولت در توسعه و تحدید گفتمانهای مطالبات مدنی معاصر زنان ایران

نقش سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) در رشد اقتصادی ایران (1387-1357) و بررسی رابطه متقابل آنها

به لحاظ تاریخی نقش و جایگاه سرمایه‌گذاری، در فرآیند رشد و توسعه به حدّی است که سرمایه‌گذاری را موتور محرّکه رشد اقتصادی نامیده‌اند. امروزه و خصوصاً در دهه‌های اخیر نیز مشاهده می‌گردد یکی از ویژگی‌های مهم اقتصاد جهانی رشد چشمگیر جریان سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI) ‌است. در این تحقیق علاوه بر بررسی جنبه‌های نظری چگونگی جذب سرمایه‌گذاری خارجی و تبیین عوامل مؤثر بر جذب سرمایه‌گذاری مستقیم (شامل عوام...

واقعیت استیلیزه در تئاتر رئالیستی معاصر

بازنمایی واقعیت بر روی صحنه، منجر به پیدایش دیدگاه های متفاوت و یا حتی گاهی متضاد راجع به تئاتر رئالیستی می شود. گروهی، تئاتر رئالیستی را تئاتری می دانند که واقعیت«مکشوف » را، متعهدانه و متبحرانه، به معرض نمایش می گذارد. اما، گروهی دیگر، تئاتر رئالیستی را تئاتری می دانند که واقعیت را «خلق می کند» و پس از گذراندنش از فیلترهای پالایشی، بدون هیچ تعهدی نسبت به ارائ? واقعیت روزمره، آن را نمایش می د...

NpgRJ_Nn_1791 1382..1387

Temporal lobe epilepsy is a common form of drug-resistant epilepsy that sometimes responds to dietary manipulation such as the ‘ketogenic diet’. Here we have investigated the effects of the glycolytic inhibitor 2-deoxy-D-glucose (2DG) in the rat kindling model of temporal lobe epilepsy. We show that 2DG potently reduces the progression of kindling and blocks seizure-induced increases in the exp...

بررسی وجه نوگرایی در نقاشی معاصر ایران(1320- 1357 هـ ش.)

نقاشی ایران در دهه‌های بیست تا پنجاه هـ . ش به دستاوردهای متفاوتی با سنت‌های گذشته دست یافت. این دستاوردها بیشتر در جهت شناخت نوینی در تکنیک و اجرا بود. بعدها این حرکت هنری، هنر نوگرا خوانده شد. هنرمند در تمام وجوه نوگرایانه کمتر به وجه اجتماعی، تحولات فرهنگی، و رمزهای هنر ملی، مذهبی و سنتی توجه داشت و بیش از آن، شیفته اجرا به شیوه جنبش‌های آوانگارد غرب بود. کم‌توجهی به خاستگاه‌ها و نیازهای فره...